Showing posts with label depress. Show all posts
Showing posts with label depress. Show all posts

Sunday, 2 June 2019

Αρνούμαι τον κόσμο σας

Ο χρόνος περνά και δείχνει τα σημάδια του.
Η φύση απλά είναι πάντα εκεί.
Σημάδια λέω τις πληγές του ανθρώπου.
Η φύση του είναι πάντα εκεί.

Μα έχω τόσα να πω,
μα προτιμώ τη σιωπή.
Γιατί να πω?
Για το διαφορετικό?
Για το άλλο?
Ή για το ίδιο?

Πάντα δεν ξέρω πως να αρχίσω
και πάντα βρίσκω τον δρόμο μου,
πάντα διαφορετικό μονοπάτι κάθε φορά.. ακόμα και στο γυρισμό.
Ίσως βαριέμαι τα ίδια..
Τα αηδίασα τα ίδια.. Κάθε βήμα διαφορετικό,
άλλο ρυθμό
και κάπου εκεί χάνομαι από το εδώ.
Για αυτό προτιμώ τη νύχτα, το σκοτάδι.
Ποτέ δεν σε συναντώ κι ας το αναζητάς.

Κι ο κόσμος πια μοιάζει διαφορετικός.
Μέχρι που φτάνω σε σύνορα,
μα γιατί υπάρχουν σύνορα?
Γιατί υπάρχουν ταμπέλες?
Γιατί υπάρχουν φώτα?
Γυρνάω πίσω
Ελπίζω αύριο να μπορώ να διαβώ.
Χάνομαι στο σκοτάδι
Μέχρι που βρίσκω τοίχο.
Μα γιατί να υπάρχουν τοίχοι?
Και κάπου εδώ σκαρφαλώνω
και συνεχίζω.
Πάντα προσπαθώ να διαφύγω
μα αδυνατώ

Thursday, 13 December 2018

Θετική πλευρά...


Οι θετικοί και αισιόδοξοι άνθρωποι, αποτελούν πόλο έλξης όλων. Ποιος δε θέλει άλλωστε μια θετική αύρα, έναν άνθρωπο με το χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη, να εκπέμπει φως; Να σε προδιαθέτει και μόνο η παρουσία του. Να αποτελεί εγγύηση ότι θα περάσεις καλά. Να μπορεί να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ανά πάσα στιγμή, μέχρι και στο μαύρο να δει μια δέσμη φωτός και να πιαστεί από αυτή.
Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει τόσα να σου προσφέρει. Και μόνο το παράδειγμα του, δεν αποτελεί πηγή έμπνευσης; Δε σε ωθεί να θες να υιοθετήσεις στοιχεία από τον τρόπο σκέψης του; Γιατί; Επειδή ζεις καλύτερα! Μαθαίνεις να βασίζεσαι στον εαυτό σου και στις δυνάμεις του και να παίρνεις τη ζωή όπως σου έρχεται. Δίχως μιζέριες (και ηττοπάθειες). Ξέρεις πως θα βρεις σ’ όλο αυτό το θετικό και θα «πάρεις» ότι έχει να σου δώσει. Συνήθως οι δυσκολίες και οι αναποδιές είναι πιο εποικοδομητικές.
Ο αντίποδας των ανθρώπων αυτών, είναι οι μίζεροι (άνθρωποι). Αυτοί, που η κατήφεια είναι η μόνιμη συνοδεία τους. Θα βρουν πάντα κάτι να γκρινιάξουν, θα εστιάσουν στο πιο αρνητικό ή θα το βρουν ακόμη κ όταν δεν υπάρχει. Τα άτομα αυτά, σου αποστραγγίζουν την ενέργεια, απορροφούν σαν το σφουγγάρι τη ζωντάνια σου, τα χρώματα σου για να θρέψουν «τη μαυρίλα τους». Ξέρεις, είναι κολλητική. Οπότε καλό θα σου κάνει να απομακρυνθείς από αυτά τα άτομα από δίπλα σου γιατί μόνο κακό σου κάνουν. Είναι γνωστό εξάλλου ότι το μαύρο χρώμα, απορροφά όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό να το προσέξεις.
Πώς (λοιπόν) να δεις τον ήλιο
· Κάνε μια διαλογή στον περίγυρο σου. Ένα ξεκαθάρισμα κολλητών, φίλων και γνωστών. Όσο μεγαλώνουμε λίγοι και καλοί.
· Μη διστάσεις να διώξεις από κοντά σου ότι δε σε πάει ένα βήμα παραπέρα.
· Διάλεγε ανθρώπους δίπλα σου που έχουν κάτι να σου δώσουν. Που νιώθεις άνετα μαζί τους και είσαι ο εαυτός σου.
Αγαπάμε αυτούς που μας κάνουν να βλέπουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
· Να λες και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή. Μην αφήνεις τίποτα για αύριο γιατί θα γίνει χθες δίχως να το καταλάβεις.
· Από καθετί κράτα το θετικό, σταμάτα να μιζεριάζεις.
· Μάθε να είσαι ικανοποιημένος με λίγα πράγματα. Όσο πιο απλός είναι κανείς, τόσο πιο ευτυχισμένος.
· Ζήσε για να δουλέψεις. Και όχι δούλεψε για να ζήσεις. Ο πλούτος μας είναι ο ελεύθερος χρόνος μας.
· Η ευτυχία είναι μόνο μικρές στιγμές, όχι κατάσταση.
· Δεν ξέρω κανέναν δρόμο που οδηγεί σίγουρα στην επιτυχία. Μόνο έναν που οδηγεί σίγουρα στην αποτυχία –να θέλεις να ικανοποιείς τους πάντες- (Πλάτωνας).
· Ζούμε μόνο μια φορά. Δώσε την καλύτερη σου παράσταση σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου (που λέγεται ζωή).
Απαραίτητα συστατικά: γέλιο, ένταση, τρέλα, πάθος γιατί δεν ξέρεις πότε πέφτει/θα πέσει η αυλαία. Αφέσου, τσαλακώσου, ερωτεύσου.

Monday, 10 December 2018

Κοίτα μπροστά....

Πρώτο βήμα εκτός
προσπερνάς τους ανθρώπους και αναζητάς το φως σου.
Κοιτάς τριγύρω μέσα στα πρόσωπα ψάχνοντας τις ηλιαχτίδες.
Αυτό που θα σου δώσει τη ζεστασιά που αναζητάς.
Προσπερνάς και κάθε βήμα σου ψυχρό.
Το τοπίο τώρα πια σκοτεινό.
Γυρνάς και κοιτάς πίσω σου και βλέπεις κάτι πια μακρυά.
Ίσως βασιλεύει και πέφτει αργά.
Τώρα πια όλα σκοτεινά.
Διψάνε για φως αλλά τώρα πια μόνο δανεισμένο λευκό κοιτάς.
Και η νύχτα συντροφεύει του κοσμου τη σιγή.
Ηρεμία και μια έλλειψη που πέθανε αργά.

Saturday, 1 December 2018

Μάτια μου...

Μάτια σε κοιτούν
αριστερά και δεξιά
Μάτια σε κοιτούν
ίσια και λοξά
Μάτια σε κοιτούν
βαθιά..

Πάντα λένε την αλήθεια
πικρή και γλυκιά
Πάντα μιλάνε
αθώα ή νευρικά
Πάντα σε κοιτούν
βαθιά..

Κοιτάνε μέσα σου
κοιτάνε..
βαθιά..

Πάντα αντικρίζουν
άψυχα και ζεστά
Πάντα ατενίζουν
ορίζοντα και ψηλά

Όταν κλείνουν 
ονειρεύονται
Όταν κλείνουν
ηρεμούν
βαθιά...




(το τραγούδι ήταν παρέα μου σε αυτό)

Wednesday, 17 January 2018

Έφυγες νωρίς


Η φωτεινή ένδειξη έσβησε για λίγα λεπτά κι έπεσε το απόλυτο σκοτάδι. Ένιωσες ξαφνικά ένα κρύο αεράκι να περνάει αστραπιαία από τη ραχοκοκαλιά σου. Γύριζες σαν χαμένος ψάχνοντας διαφυγή χωρίς να βλέπεις τίποτα. Έκλεισες τα μάτια και εστίασες στις αισθήσεις σου να σε οδηγούν προς την έξοδο. Νιώθεις αβοήθητος μέσα σε αυτό το άψυχο κτίριο και ο τρόμος σε κυριεύει όλο και περισσότερο. Ακούς ένα κρότο μακριά και νιώθεις την κίνηση του φρέσκου αέρα στα ρουθούνια σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τα σημάδια για την έξοδο και ξεκινάς με αργά και σταθερά βήματα.

Ελπίζεις να μην πέσεις στις παγίδες που είχες δει πριν από κάτι ώρες σε εκείνο το μικρό δωμάτιο. Ώσπου βλέπεις ξαφνικά ένα φως μαζί με ένα δυνατό θόρυβο να έρχεται προς τα εσένα.
Σκέφτεσαι γρήγορα ότι μπορεί να έχει έρθει το τέλος και αφήνεις τα τελευταία δευτερόλεπτα σε όλα αυτά που δεν πρόλαβες να ζήσεις.

Τον τελευταίο καιρό είχες αφοσιωθεί στην τέχνη, ζωγραφίζοντας τοπία όπως σου έλεγαν οι γνωστοί που τα έβλεπαν. Εσένα σου φαινόταν  περίεργο γιατί στους περισσότερους πίνακες είχες ζωγραφίσει κάτι σχήματα που δεν θύμιζαν σε τίποτα τοπία ή ζωή. Είχες απομονωθεί γύρω στα δυο χρόνια και μετά τη δουλειά κατέληγες στο μικρό σου διαμέρισμα ζωγραφίζοντας ατελείωτα λες και σε κυνηγούσε ο χρόνος. Μέσα στους πίνακες σου αιχμαλωτίζεις όπως λες τα νυχτερινά φαντάσματα σου, τους δαίμονες. Κυριαρχούν παντού σκούρα χρώματα και όσο πιο σκούρα τόσο πιο έκφραση δείχνουν.


Είχες ζήσει πολλά παλιότερα και προσπαθούσες να τα αποφύγεις. Είχες κάνει τη ζωή σου και είσαι μόλις είκοσι και κάτι. Έχεις χορτάσει τα πάντα και έχεις βαρεθεί τα πάντα. Παρέες σε είχαν εξοστρακίσει επειδή δεν τους καταλάβαινες πλέον και είχες τόσες πολλές παρέες που καθόσουν δίπλα τους όσο έπρεπε για να μην φθαρείς... Είχες σιχαθεί το αλκοόλ και όλες αυτές που έψαχναν τη σάρκα σου στα νυχτερινά μαγαζιά. Η μουσική είχε χαθεί από τα αυτιά σου, λες και ξεπέρασες ένα επίπεδο και είχε απορυθμιστεί η άλλοτε σωστή κριτική που έδινες στο κάθε άκουσμα.
Κάπου εκεί πίσω έχεις και τις δυο γυναίκες που αγάπησες. Και αυτές κατά βάθος τις είχες βαρεθεί κι είχες φύγει από δίπλα τους χρόνια τώρα. Για κάποιο λόγο τα ένιωσες όλα ανούσια και κλείστηκες στον εαυτό σου απότομα. Πολεμούσες με τον εαυτό σου τις νύχτες τα τελευταία δύο χρόνια.

Πρωί ήταν όταν έμαθες για την κατάρα που έπεσε πάνω σου. Έτσι την ονόμασες και την πολέμησες σαν θεριό, αλλά τις περισσότερες φορές ηττημένος βγαίνεις από τέτοιες μάχες. Στην αρχή είχες υπομονή και δύναμη. Σιγά σιγά η υπομονή  έγινε αδυναμία και η δύναμη μετατράπηκε σε πόνο. Δύο χρόνια πονάς, χωρίς να το ξέρει κανείς. Ζεις κάθε μέρα σαν κανονικός άνθρωπος και φαίνεσαι τόσο δυνατός. Όταν γυρίζεις σπίτι βγάζεις τη μάσκα και δίνεις τον πόλεμο σου. Διπλός πόνος γιατί δεν τον μοιράστηκες με κανέναν και όταν το έκανες, συνειδητοποίησες ότι πάνω στην αδυναμία και τη θλίψη σου, σου ξέφυγε.
Πολλοί θα σε έλεγαν λιοντάρι και κάποιοι άλλοι θα σε έλεγαν ψυχρό, νευρικό, που δε δίνεις σημασία σε τίποτα. Δεν σε ενοχλεί πλέον τίποτα και γαληνεύεις μόνο μέσα σε αυτούς τους σκούρους πίνακες και στα χρώματα.


Τα δευτερόλεπτα πέρασαν και όσα σκέφτηκες, τώρα πια δεν έχουν σημασία. Έχεις φτάσει στην αρχή ενός τούνελ, ίσως κάποτε να περνούσαν τρένα από εδώ, κι ένα φως στο βάθος σε φωνάζει. Στο κάθε σου βήμα σταματάει ο πόνος και νιώθεις υπέροχα.
Κυλάει χωρίς να το θες ένα δάκρυ. Ένα δάκρυ που κρύβει τις πιο γλυκές αλήθειες σε όσους αγάπησες.
Αρχίζεις να νιώθεις κρύο, αλλά δεν σε νοιάζει, τουλάχιστον δεν είναι το κρύο των ανθρώπων.
Εκεί που πας θα θυμάσαι ότι ο πόνος δεν παλεύεται, και πιο πολύ η μοναξιά.

Sunday, 14 January 2018

Άνοια




Έχεις να ακουμπήσεις καιρό τα πλήκτρα.
Έχεις ξεχάσει τον ήχο του κι αδυνατεί ο εαυτός να θυμηθεί τις νότες.
Τώρα πια φαντάζει αδύνατον να καταλάβεις πόσο όμορφο είναι.
Να περπατάς με τα δάχτυλα στην ασπρόμαυρη σκάλα σου.
Έχουν περάσει χρόνια από τότε που σε θαύμαζαν για τον τρόπο που έπαιζες.
Σκέφτεσαι γιατί λευκό και μαύρο;
Σαν τη ζωή...
Κάπου εκεί ξανά ξεκινάει η ίδια σκέψη από την αρχή.

Έχεις να ακουμπήσεις καιρό τα πλήκτρα. Έχεις ξεχάσει...

Friday, 12 January 2018

Θλιμμένες νότες

Wednesday, 10 January 2018

Έφυγε η αγάπη μακρυά

Οι περισσότεροι σήμερα κρίνουν ότι η αγάπη δεν υπάρχει. Λένε καλύτερα μόνος για μια αιωνιότητα, παρά ερωτευμένος για μια στιγμή. Η αγάπη τους σκότωσε πολλές φορές κι αναγκάστηκαν ν’ αναστηθούν γοργά και να γιατρεύουν κάθε νύχτα τις πληγές τους, είτε με παρέα τη μουσική, είτε διαβάζοντας παραμύθια για αγάπη αληθινή.
Στις μέρες μας η αγάπη είναι μονόπλευρη στις περισσότερες περιπτώσεις κι ο καθένας έχει να διηγηθεί την οποιαδήποτε ιστορία που έχει ακούσει ή έχει ζήσει. Υπάρχουν βέβαια και οι αγάπες που συμβιώνουν για τα παιδιά, για περιουσίες, για το χρήμα κι ακόμα για τη φήμη.
Η ουσία της αγάπης έχει χαθεί στις μέρες μας και ίσως για αυτό να φταίμε όλοι μας. Έτσι δε λένε; Ότι ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας; Φταίμε όλοι μας που συμπεριφέρονται κάποια ανθρώπινα όντα ως ζώα και κτήνη, εξουσιάζοντας με τη δύναμη του χρήματος, του φαίνεσθαι και της απάτης.
Τα συναισθήματα εξαφανίστηκαν κι έδωσαν τη θέση τους στις απολαύσεις της ζωής. Άλλοτε υλιστικές κι άλλοτε κτητικές. Σπάνια βλέπω ζωντανά παραδείγματα αγάπης και ίσως φταίμε όλοι μας για αυτό.
Προσωπικά είναι το καλύτερο θέμα για εμένα σ’ ένα βιβλίο, σε μια ταινία, στη μουσική ή ακόμα και σ’ ένα παραμύθι. Νιώθω ρομαντικά και τις περισσότερες φορές το εκφράζω, αλλά έχω καταλάβει ότι πλέον ο κόσμος δεν την αντιμετωπίζει έτσι τη ζωή.
Η μοναξιά έχει και τα καλά της, δεν τη φοβάμαι. Είναι συμπαθητική και πιο ειλικρινής απέναντι σου, ενώ η αγάπη πάντα κρύβει παγίδες και παρερμηνείες. Πολύ θα ήθελα να υπάρχει αγάπη για όλους μας.
Πραγματικά είναι τυχερός κάποιος που τη ζει και τη χαίρεται, αλλά για ακόμα μια εποχή νιώθω ότι έφυγε η αγάπη μακρυά…

Monday, 8 January 2018

Μονολογώ

Σήμερα ξεκίνησα το ταξίδι της ψυχής.
Δρόμος μακρύς, με αποφάσεις της στιγμής.
Ξεδιαλέγω τις σκέψεις μου γοργά
και στέκομαι μόνος μου στα βουβά.
Διαγράφω γνωστούς, δήθεν φίλους
και εκτιμώ όσους στέκονται ακόμα για μια συζήτηση μαζί μου.
Μου έρχονται τίτλοι για τα επόμενα άρθρα, απομνημονεύματα, νουβέλες. Θέλω να αγγίξω θέματα όπως «αν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες», «η απόλυτη μοναξιά και το ταξίδι της», «η ζωή σε δέκα προτάσεις», «τον θολό φίλο, τον λένε Αλκοόλ», «περπατάδα από μνήμης», «σκοτεινές σκέψεις», «η ωμότητα του έρωτα» και άλλα πολλά. Ξετυλίγω μπροστά μου έναν τεράστιο χάρτη από πληθώρα θεμάτων, τόσες πληροφορίες που σίγουρα κάποιοι με λένε τρελό καθώς τα διηγούμαι με τόσο πάθος.
Έχει σπάσει κάτι μέσα μου και ο χρόνος μετράει αντίστροφα κάθε νύχτα, και νευριάζω που οι ώρες περνάνε τόσο γρήγορα. Μου αρέσει ο αυθορμητισμός και τα ταξίδια. Τις περισσότερες φορές ταξιδεύω στις σελίδες κάποιου βιβλίου και παθιάζομαι ή ταυτίζομαι σαν παρατηρητής και ήρωας του κάθε αναγνώσματος. Κάποιες φορές πηγαίνω στα μαγαζιά της εποχής για να παρατηρήσω τους ανθρώπους. Πάντα μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Οι κινήσεις τους, οι ομιλίες τους, τα πάθη τους, τα παθήματα τους, οι προβληματισμοί τους, οι σκέψεις τους έρχονται και κουμπώνουν κομμάτια στα παζλ του μυαλού μου. Μαθαίνω από αυτόν τον κόσμο και ανταλλάζω πολλές συζητήσεις μέχρι να βγάλω πόρισμα σαν ειδικός. Αντιλαμβάνομαι οι γυναίκες πως συμπεριφέρονται και τα συμφέροντα που κυνηγάνε.
Υπάρχουν και άλλες φορές που ζηλεύω παλιούς γνωστούς που συνάντησα σε μακρινά μέρη. Δεν είχαν τόσες ανάγκες να καταναλώνουν σαν κατσαρίδες το οτιδήποτε. Ζούνε την ελευθερία τους και δεν είναι εγκλωβισμένοι από υποχρεώσεις, πρέπει, άγχος, τσιμέντο… Η πόλη κατά κάποιο τρόπο σε πνίγει μέσα στους τόνους τσιμέντου που την ντύνει και κρύβει το φως της ελπίδας, της ελευθερίας. Όλοι ζούνε με το άγχος και την πλήρη αδιαφορία κοιτώντας να πλουτίσουν το εγώ τους.
Ψεύτικα συναισθήματα και μίζερες αγάπες επικροτούν τη μοναξιά μου. Ευχαριστώ για κάποιους που είναι δίπλα μου όταν θέλω και χρειάζομαι. Η ανταλλαγή απόψεων και ο διάλογος μαζί τους, μου δείχνουν μια διαφορετική ελπίδα. Σαν να ανατέλλει ο ήλιος μέσα στην πιο σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα μου.

Friday, 5 January 2018

Ο μικρός παλιάτσος

Πού ‘σαι μικρέ μου άνθρωπε,
που με κάνεις πάντα χαρούμενο
στα δύσκολα;
Μα είσαι τόσο λυπημένος
στα μέσα σου.
Κουβαλάς τόση θλίψη,
πάνε χρόνια τώρα.
Πού ‘σαι μικρέ μου ήρωα,
που με κάνεις πάντα να γελώ;
Μα είσαι τόσο μοναχός
στα μέσα σου.
Κάθε νύχτα είμαι εδώ παρέα σου
μικρέ Παλιάτσο μου
και τις κάνεις αυτές τις νύχτες τόσο βουβές
κι αθόρυβες,
σαν παλιό κακογραμμένο σενάριο
ξεθωριασμένο και τόσο μοναδικό
Μην πονάς άλλο καλέ μου φίλε,
σε λίγο ξημερώνει
και θα χαμογελάσεις και πάλι.
Να θυμάσαι και τις μέρες βλέπω το μέσα σου.
Πού σαι καλέ μου γείτονα,
που με κάνεις τόσο περήφανο;
Μα είσαι τόσο άκακος
στα μέσα σου.
Ζητιανεύεις την τύχη σου,
πουλώντας τους χαμόγελα
και κουβαλώντας την θλίψη σου.
Πού ‘σαι μικρέ μου Παλιάτσο,
που με κάνεις ξανά να ζω;
Μα είσαι τόσο θλιμμένος
στα μέσα σου.
Ξεβάψου φίλε μου και δείξ’ τους
ένα σου δάκρυ, τόσο βαρύ
μα τόσο μοναδικό κι αλλιώτικο
αληθινό.
Σήμερα έφυγες,
μα εγώ σε βλέπω ακόμα
στο μέσα σου.
Ήταν φωτεινό και όμορφο
το τελευταίο αντίο σου,
θα το θυμάμαι πάντα.
Πού ‘σαι μοναχικέ μου φίλε,
που με ένιωθες;
Μα είσαι τόσο ξεχωριστός
στο μέσα σου.
Κοιμήσου τώρα και δες,
ανατέλλει  η πνοή σου
και κάνει τόσο θόρυβο μέσα μου.
Περίμενε με δεν θ ‘αργήσω,
απλά θα κάνω πως κοιμάμαι
για να σε δω στα όνειρα μου.
Να δω το μέσα σου.

Sunday, 31 December 2017

Μην ελπίζεις άνθρωπε..


Περπατώντας στα στενά και αυτή τη νύχτα συλλογίζομαι ιστορίες από έναν κόσμο καλύτερο, πιο όμορφο. 
Τολμώ να πω ότι αυτός ο κόσμος δεν έχει ανθρώπους, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να καταστραφεί.
Η φύση κυριαρχεί και έχει έντονα χρώματα και όμορφα στοιχεία. Σκέψου ότι αν θες να ζήσεις εδώ πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι και να ταξιδεύεις σε όσα θα βλέπεις εμπρός σου. Δεν θα υπάρχουν συναισθήματα, παρά μόνο για ότι βλέπεις σε κάθε σου βήμα.
Χωρίς ανθρώπους γιατί οι άνθρωποι πληγώνουν. Πληγώνουν άλλους ή την φύση. Ο καθείς νιώθει ότι πρέπει να καταστρέψει και το χειρότερο είναι όταν ακουμπάνε ψυχές και τις τσαλακώνουν. Αμέτρητες τσαλακωμένες ψυχές περπατάνε τα βράδια και μαζεύουν κομμάτια από λίγη ελπίδα, λίγη ζωή ακόμα.
Μπες στον κόσμο αυτόν, του μυαλού και μείνε όσο πιο πολύ μπορείς εκεί μέσα. Ίσως είναι καλύτερα για εσένα, δίχως πληγές και σημάδια.
Έπαψες να αναζητάς ανθρώπους, γιατί όταν έκανες εσύ το βήμα να ζήσεις κάτι όμορφο και να ανακαλύψεις αυτούς τους λίγους όπως έλεγες. Είδες μέσα σε ένα βράδυ να γκρεμίζονται όλα γύρω σου.
Οπότε καλύτερα. Μπες σε αυτόν τον κόσμο και μην γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις ποτέ κανέναν. Ίσως να άγγιξαν πάνω σου τόσο λάθος και τόσο κακοπροαίρετα.
Μην ελπίζεις. Ζήσε ζήσε μια ακόμη νύχτα στον δικό σου κόσμο που σε ευτυχεί.

Tuesday, 12 December 2017

No one deserves to be lonely

Feeling alone is truly horrible because you feel the absence of relationship and comradeship. If you want to know how to not feel lonely, try these tips.

Is there anything worse than feeling lonely? Unfortunately, many people suffer from loneliness, even those who appear on the surface to have plenty of friends and family around them. If you experience it, learning how to not feel lonely means a little bit of work on your part, but with good consequences.
How to not feel lonely
Loneliness takes many forms. For many, it comes from a place within where they don’t feel understood or relatable to other people. Of course, there is physical loneliness too, and feeling as though you have no friends or people to hang out with can be terribly isolating. It leads to feelings of sadness and depression.
In the worst cases, loneliness really takes hold of people and causes them to act irrationally or withdraw entirely from the world. However, there is no need to let it get so drastic. By following these tips, many people find they slowly discover ways to meet new people, make new friends, and generally feel more positive, confident, and happy in the world!
So, how to not feel lonely? Well, here are 26 tips to help that feeling stop.
#1 Go out more. You can’t make new friends and meet new people by sitting holed up in your house alone. By forcing yourself to go out to social events, you increase your chances of meeting likeminded people who you get on with. Even if the idea of it seems scary and nerve-wracking, the more you put yourself in these situations, the more you will get used to them and the easier they become.
You must start somewhere. Just by showing up, you take the first steps in the right direction to alleviate your loneliness.
#2 Say yes to things. Be a yes person instead of a no person. When you get invited out to places or just when an opportunity comes your way, don’t be afraid to say yes. Just go for it and see where the adventure takes you. You never know where it could lead.
#3 Enjoy your own company. Feeling lonely isn’t necessarily about being with other people. You should be able to have a good time by yourself and learning to enjoy and value your own company is definitely part of that. Remember to be your own best friend so instead of being down on yourself learn how to respect and look after yourself instead.
#4 Take up a class. Learning something new helps distract you from your loneliness and can also be a great opportunity to meet new people.
#5 Get a new hobby. A new hobby leads to meeting likeminded people. Choose something you love such as painting or a new sport and throw yourself into it. Find communities of people who enjoy the same things you do and reach out to them. You could find you have a whole new group of friends just waiting for you to get in touch!
#6 Smile more. Just the act of smiling makes us feel happier within ourselves. It also helps you seem friendlier. People are more likely to approach you.
#7 Practice striking up conversation. Even if you are really shy, learn how to conduct a conversation. Practice makes perfect, so try to strike up a conversation with someone, even your local barista or shopkeeper. Keep practicing. With each nice conversation you have, your confidence grows.
#8 Go speed dating. If you really want to throw yourself in the deep end, go speed dating. This helps you practice talking to lots of people. You may meet someone you really get on with too.
#9 Watch an uplifting movie. Sometimes, if you want to know how to not feel lonely, you just need to forget about being lonely. Take yourself out to an inspiring, positive movie. You’ll probably find yourself in a much better frame of mind.
#10 Read a good book. Same goes for reading—find a book to immerse yourself in and get lost in another world for a while!
#11 Get a new job. A new job can be just the thing you need to start fresh. You have a whole new set of people you see every day who could become great friends.
#12 Volunteer. Volunteering is a great way to feel better about yourself, improve your sense of self-worth, and meet new people. It also puts things in perspective if you feel a little sorry for yourself!
#13 Join groups. Joining various groups such as running groups or writing groups helps you meet new sets of people and expand your interests.
#14 Get a pet. You might just crave some company if you live alone. And, providing you have the time and resources to care for it, if may be that a little furry friend is the perfect company!
#15 Figure out why you feel lonely. It is important to get to the root cause of your loneliness. If something deeper is going on, try to tackle it. You end up feeling so much better.
#16 Make a positive playlist. Music really changes a mood and takes you from feeling lonely and isolated to positive and inspired. Make a playlist of all your favorite uplifting songs and put it on whenever you feel sad.
#17 Change your attitude. Sometimes we get ourselves into a bit of a funk in life. It seems as though the whole world is against us. If you feel like that you need to change your attitude, there are lots of great people out there and brilliant experiences to be had. So be more positive and know that you turn things around.
#18 Exercise. Exercise releases endorphins and helps us clear out heads. Plus, it can be a great way to meet new people.
#19 Keep busy. Distracting yourself from your loneliness helps get you through it, so make sure you keep busy.
#20 Start a journal. Writing down how you feel is excellent catharsis. Why not start a journal? You might find patterns to your loneliness which helps you get through it as well.
#21 Travel. Leaving everything behind and going somewhere with new sights, sounds, colors, and cultures to explore helps turn your life around. So, if you feel lonely, why not book a trip, and go on an adventure? Your whole perspective on life may well change.
#22 Don’t blame yourself. Remember it’s not your fault. Blaming yourself for your loneliness only make things harder. Instead, try to shake off negative feelings of self-loathing or self-doubt and know that you can turn things around if you want to.
#23 Get enough sleep. Being overly tired makes things seem so much worse. Make sure you get your 40 winks!
#24 Pamper yourself. Treating yourself helps you relax and teach you that you can be your own best friend. Taking care of yourself should start from within.
#25 Be honest with yourself. Be completely honest about why you feel lonely and how you got there. It will help you fix the problem so much faster.
These 25 tips help you to get to the root cause of your loneliness and find a way to connect with more people, take care of yourself, and stop feeling isolated.
No one deserves to be lonely. By making a little more effort and battling those demons in your head you can learn how to not feel lonely. And lead a happier, more fulfilling, and interesting life while you are at it!
Another View is for you!

Monday, 4 December 2017

Long Distance Love Letter...




Love, 

Sometimes in life when we finally find that special someone, we want nothing more than to be with them and spend all our hours with them. When I knew that you were mine forever that is something that I wanted too, I wanted us to be together there for each other no matter what. This physical distance that has come between us is something that cannot diminish how we feel about each other. As they say that absence makes the heart grow fonder, I know that I love you even more with each passing day. I will love your forever.



Friday, 24 November 2017

Strange story...

One day a girl was very upset with her life. She was so depressed that she decided to take her life. On deciding so, she thought to jump down the bridge into the sea. Just when she was about to jump, someone pulled her back. 

In the darkness of the silent night also she could see his fair face. His deep eyes had a strange spark, which was hard to miss even in the dark. He held her arm and pulled her away from the bridge. 

Pulling her to the street he showed her people who had no place to live, no food to eat and yet was surviving in the hard way. She realized her mistake and asked sorry. But he just left. Next morning she visited the bridge to find the man who had saved her from committing a blunder. 

He was nowhere to be found. After repeated visits during the day, she decided to visit the place at the night. That night she found him sitting on the bench near the street lamp at the bridge. On seeing her, he said that he knew she had been searching for him. 

The girl said that if he knew it why he didn’t turn up all these days. On this he said that he didn’t want to give her another reason for a suicide. She laughed listening this and said that she had learnt her lesson and would not take her life ever. Days passed and they became good friends. 

She took pictures with him to keep it as remembrance. One day she proposed him telling that she has fallen in love with him. He got nervous and left without a word. She waited days after that but got no news from him. She didn’t know where he lived. Had no idea where he worked. 

All she knew was he would appear at the bridge someday. Years passed and one day she thought of looking at the pictures of him and her once taken years back. She was shocked to see that the picture didn’t have his face but only hers. She checked all the pictures and none had his face. 

They were blank. She was bewildered and started enquiring madly about him with just his name and family name. No one knew him until the policeman at the nearby station informed her that he was long dead. He had jumped off the same bridge several years before meeting her. 

This was the same bridge where she had attempted suicide that night. She was shocked and broken. She thought of taking her life but she remembered him say that he would not want to be the reason for her suicide. She lived loving him till her last breathe.

Love is unconditional. It makes you weak and it makes you strong. It confuses you and even solves them. Love stories happen with all these special emotions.

Friday, 6 October 2017

Ίδιες νύχτες

Πού είσαι μικρέ μου εαυτέ;
Χάθηκες σε μέρη σκοτεινά
Μέχρι που έφτασες
σε έναν παγωμένο κόσμο
Απέναντι σου στέκει αυτός ο καθρέφτης,
σου δείχνει τις πληγές σου,
τις ουλές σου.
Κάθε νύχτα τα ίδια βήματα
οι ίδιοι πόλεμοι, οι ίδιοι δαίμονες.

Πάρε μια ανάσα ακόμα και ξεκίνα ξανά
λίγο έμεινε και σε λίγο ανατέλλει.
Και από την κούραση ποτέ δεν αντικρίζεις το φως.

Ξυπνάς ξανά τη νύχτα
και περιμένεις πάλι τις φωνές του μυαλού σου.
Κάπως έτσι ξεκινάει ξανά.
Αντέχεις λίγο ακόμα μικρέ μου εαυτέ;

Αρνούμαι τον κόσμο σας

Ο χρόνος περνά και δείχνει τα σημάδια του. Η φύση απλά είναι πάντα εκεί. Σημάδια λέω τις πληγές του ανθρώπου. Η φύση του είναι πάντα ε...