Ίδιες νύχτες

Πού είσαι μικρέ μου εαυτέ;
Χάθηκες σε μέρη σκοτεινά
Μέχρι που έφτασες
σε έναν παγωμένο κόσμο
Απέναντι σου στέκει αυτός ο καθρέφτης,
σου δείχνει τις πληγές σου,
τις ουλές σου.
Κάθε νύχτα τα ίδια βήματα
οι ίδιοι πόλεμοι, οι ίδιοι δαίμονες.

Πάρε μια ανάσα ακόμα και ξεκίνα ξανά
λίγο έμεινε και σε λίγο ανατέλλει.
Και από την κούραση ποτέ δεν αντικρίζεις το φως.

Ξυπνάς ξανά τη νύχτα
και περιμένεις πάλι τις φωνές του μυαλού σου.
Κάπως έτσι ξεκινάει ξανά.
Αντέχεις λίγο ακόμα μικρέ μου εαυτέ;