Monday 31 December 2018

Η τελευταία περπατάδα..

Απόφαση στιγμής να κάνω την πιο μακρινή περπατάδα. Αν και οι εικόνες είναι αμέτρητες στο μυαλό μου, απομνημόνευσα κάποιες.
Κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε.
Αλλά πώς μπορείς να πεις τελικά όσα είδες χωρίς εικόνες;
Λατρεύω τις λεπτομέρειες, τη φύση και την οπτική γωνία του καθένα ανθρώπου.
Το ταξίδι ξεκίνησε στην πόλη που το 2018 με έκανε να λατρεύω αυτές τις λεπτομέρειες λίγο περισσότερο. Ειδικά τις νύχτες μου, που επικρατεί ηρεμία στα τόσα αμέτρητα δρομάκια.
Σαν τη ζωή..
επιλέγεις προς τα που θα αφιερώσεις τον χρόνο σου.
Αριστερά?Δεξιά? ή Ευθεία?

Κι αν πετύχεις να περπατήσεις σε όλα, μετά παίζει ο χρόνος. Ο ήλιος πέφτει τόσο διαφορετικά στο οτιδήποτε διακρίνεις σε αυτές τις βόλτες σου.

Και ήρθε η ώρα για ευχές, μέχρι να ξεκινήσεις ξανά να περπατάς στον υπόλοιπο χρόνο..
Καλή σας χρονιά.





















Sunday 23 December 2018

Απλά τύχη να έχεις ανθρώπους γύρω σου!


Χμμ... Περπατώντας και σήμερα ομολογώ ότι ένιωσα ένα κενό.
Πολλοί-ες σκέφτονται.. "Χριστουγεννιάτικες μέρες" σημαίνει παρέες, βόλτες, club,bar και αρκετή εύθυμη μουσική. 
Για κάποιους-ες ένας Frank Sinatra, για άλλους-ες κάτι έντεχνο ή ακόμα χριστουγεννιάτικα "λαστ κριστμας".. Γιειιιι!
Προτιμώ τα δικά μου.. 

Εκεί που περπατούσα κι έφτιαχνα στο μυαλό μου ιστορίες με ότι λεπτομέρειες έβλεπα και εστίαζε ο νους μου, έφτασα κάπως μακρυά.
Είχε πέσει τώρα πια νύχτα και ξεκίνησε να έχει αυτό το κρύο που φτάνει κόκκαλο.

Αλλά συνέχισα αρκετά μέχρι να βρω τους περιβόητους δρόμους με τα λαμπάκια..
Όχι,όχι.. Δεν έφτασα στο Βόλο. Χαχα

Κάπου προς Δυτικά πάτησα, μετά από πολλά χρόνια. Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, μου ήρθε μια όμορφη ιστορία. Ναι, είμαι ονειροπόλος χιχι

Και καθώς περπατούσα με τα ακουστικά μου να παίζουν τις μουσικές που αυτές τις μέρες με συντροφεύουν. Χτύπησε το κινητό!
Τί ευχάριστη έκπληξη, σκέφτηκα.
Χρόνια είχα να ακούσω τον ήχο κλήσης χιχι

Ναι! Απόψε στο είπα, θα μιλήσω για εσένα. 

Παραδόξως σε προσπέρασα από ότι μου είπες. Ναι! Ήσουν στο μαγαζί που αυτές τις μέρες έχει ένα εκατομμύριο λαμπάκια και κεριά. Ζεστό κλίμα και διάβαζες το βιβλίο σου.

Γύρισα και ομολογώ ότι είσαι η καλύτερη παρέα μου για απόψε.

Είναι οι στιγμές που δεν θέλεις να περάσει ο χρόνος. Τουλάχιστον το μαγαζί ξέρουμε ότι θα είναι ανοιχτό ως τις πρωινές ώρες.

-Οπότε να παραγγείλω ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί? (αναρωτήθηκα)

Και απάντησες
-Πρέπει να ζούμε τις στιγμές και ότι έχεις χρόνο. (Όπως σου είχα ξαναπεί κάποτε.) 

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται αυτό μόλις το έγραψα ενώ κάθεσαι απέναντι μου, υπό το φως της φώτο!
Καλή μας συζήτηση και ευχαριστώ για απόψε που απλά ξανακουσα το κινητό μου να χτυπάει.. Χιχι

ΥΓ: τα πιο ξαφνικά είναι και τα πιο πολύτιμα, μέτρα μόνο στιγμές. Αρκεί μόνο μια καλή παρέα και το χαμόγελο σου ;)

Αφιερωμένο στην φίλη Άννα

Wednesday 19 December 2018

Αναρωτιόμουν

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως νιώθει ο κάθε άνθρωπος απέναντι σου?

Το βλέμμα πολλές φορές λέει τόσα πολλά που οι λέξεις δεν μπορούν να τα περιγράψουν.
Οι φωτογραφίες κρατούν τόσες στιγμές που όσες λέξεις και να θες να πεις, ποτέ δεν θα είναι αρκετές.
Το άγγιγμα δεν μπορείς να το περιγράψεις με λέξεις.
Τα συναισθήματα απλά σε μαγεύουν. Σε κάνουν αδύναμο να μιλήσεις.

Απλά αναρωτιέμαι. Χρειάζονται τόσες λέξεις πια για να πεις όσα νιώθεις? για να δείξεις όσα θες?


Thursday 13 December 2018

Θετική πλευρά...


Οι θετικοί και αισιόδοξοι άνθρωποι, αποτελούν πόλο έλξης όλων. Ποιος δε θέλει άλλωστε μια θετική αύρα, έναν άνθρωπο με το χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη, να εκπέμπει φως; Να σε προδιαθέτει και μόνο η παρουσία του. Να αποτελεί εγγύηση ότι θα περάσεις καλά. Να μπορεί να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ανά πάσα στιγμή, μέχρι και στο μαύρο να δει μια δέσμη φωτός και να πιαστεί από αυτή.
Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει τόσα να σου προσφέρει. Και μόνο το παράδειγμα του, δεν αποτελεί πηγή έμπνευσης; Δε σε ωθεί να θες να υιοθετήσεις στοιχεία από τον τρόπο σκέψης του; Γιατί; Επειδή ζεις καλύτερα! Μαθαίνεις να βασίζεσαι στον εαυτό σου και στις δυνάμεις του και να παίρνεις τη ζωή όπως σου έρχεται. Δίχως μιζέριες (και ηττοπάθειες). Ξέρεις πως θα βρεις σ’ όλο αυτό το θετικό και θα «πάρεις» ότι έχει να σου δώσει. Συνήθως οι δυσκολίες και οι αναποδιές είναι πιο εποικοδομητικές.
Ο αντίποδας των ανθρώπων αυτών, είναι οι μίζεροι (άνθρωποι). Αυτοί, που η κατήφεια είναι η μόνιμη συνοδεία τους. Θα βρουν πάντα κάτι να γκρινιάξουν, θα εστιάσουν στο πιο αρνητικό ή θα το βρουν ακόμη κ όταν δεν υπάρχει. Τα άτομα αυτά, σου αποστραγγίζουν την ενέργεια, απορροφούν σαν το σφουγγάρι τη ζωντάνια σου, τα χρώματα σου για να θρέψουν «τη μαυρίλα τους». Ξέρεις, είναι κολλητική. Οπότε καλό θα σου κάνει να απομακρυνθείς από αυτά τα άτομα από δίπλα σου γιατί μόνο κακό σου κάνουν. Είναι γνωστό εξάλλου ότι το μαύρο χρώμα, απορροφά όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό να το προσέξεις.
Πώς (λοιπόν) να δεις τον ήλιο
· Κάνε μια διαλογή στον περίγυρο σου. Ένα ξεκαθάρισμα κολλητών, φίλων και γνωστών. Όσο μεγαλώνουμε λίγοι και καλοί.
· Μη διστάσεις να διώξεις από κοντά σου ότι δε σε πάει ένα βήμα παραπέρα.
· Διάλεγε ανθρώπους δίπλα σου που έχουν κάτι να σου δώσουν. Που νιώθεις άνετα μαζί τους και είσαι ο εαυτός σου.
Αγαπάμε αυτούς που μας κάνουν να βλέπουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
· Να λες και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή. Μην αφήνεις τίποτα για αύριο γιατί θα γίνει χθες δίχως να το καταλάβεις.
· Από καθετί κράτα το θετικό, σταμάτα να μιζεριάζεις.
· Μάθε να είσαι ικανοποιημένος με λίγα πράγματα. Όσο πιο απλός είναι κανείς, τόσο πιο ευτυχισμένος.
· Ζήσε για να δουλέψεις. Και όχι δούλεψε για να ζήσεις. Ο πλούτος μας είναι ο ελεύθερος χρόνος μας.
· Η ευτυχία είναι μόνο μικρές στιγμές, όχι κατάσταση.
· Δεν ξέρω κανέναν δρόμο που οδηγεί σίγουρα στην επιτυχία. Μόνο έναν που οδηγεί σίγουρα στην αποτυχία –να θέλεις να ικανοποιείς τους πάντες- (Πλάτωνας).
· Ζούμε μόνο μια φορά. Δώσε την καλύτερη σου παράσταση σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου (που λέγεται ζωή).
Απαραίτητα συστατικά: γέλιο, ένταση, τρέλα, πάθος γιατί δεν ξέρεις πότε πέφτει/θα πέσει η αυλαία. Αφέσου, τσαλακώσου, ερωτεύσου.

Monday 10 December 2018

Κοίτα μπροστά....

Πρώτο βήμα εκτός
προσπερνάς τους ανθρώπους και αναζητάς το φως σου.
Κοιτάς τριγύρω μέσα στα πρόσωπα ψάχνοντας τις ηλιαχτίδες.
Αυτό που θα σου δώσει τη ζεστασιά που αναζητάς.
Προσπερνάς και κάθε βήμα σου ψυχρό.
Το τοπίο τώρα πια σκοτεινό.
Γυρνάς και κοιτάς πίσω σου και βλέπεις κάτι πια μακρυά.
Ίσως βασιλεύει και πέφτει αργά.
Τώρα πια όλα σκοτεινά.
Διψάνε για φως αλλά τώρα πια μόνο δανεισμένο λευκό κοιτάς.
Και η νύχτα συντροφεύει του κοσμου τη σιγή.
Ηρεμία και μια έλλειψη που πέθανε αργά.

Saturday 1 December 2018

Μάτια μου...

Μάτια σε κοιτούν
αριστερά και δεξιά
Μάτια σε κοιτούν
ίσια και λοξά
Μάτια σε κοιτούν
βαθιά..

Πάντα λένε την αλήθεια
πικρή και γλυκιά
Πάντα μιλάνε
αθώα ή νευρικά
Πάντα σε κοιτούν
βαθιά..

Κοιτάνε μέσα σου
κοιτάνε..
βαθιά..

Πάντα αντικρίζουν
άψυχα και ζεστά
Πάντα ατενίζουν
ορίζοντα και ψηλά

Όταν κλείνουν 
ονειρεύονται
Όταν κλείνουν
ηρεμούν
βαθιά...




(το τραγούδι ήταν παρέα μου σε αυτό)

Αρνούμαι τον κόσμο σας

Ο χρόνος περνά και δείχνει τα σημάδια του. Η φύση απλά είναι πάντα εκεί. Σημάδια λέω τις πληγές του ανθρώπου. Η φύση του είναι πάντα ε...