Showing posts with label touch. Show all posts
Showing posts with label touch. Show all posts

Monday, 31 December 2018

Η τελευταία περπατάδα..

Απόφαση στιγμής να κάνω την πιο μακρινή περπατάδα. Αν και οι εικόνες είναι αμέτρητες στο μυαλό μου, απομνημόνευσα κάποιες.
Κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε.
Αλλά πώς μπορείς να πεις τελικά όσα είδες χωρίς εικόνες;
Λατρεύω τις λεπτομέρειες, τη φύση και την οπτική γωνία του καθένα ανθρώπου.
Το ταξίδι ξεκίνησε στην πόλη που το 2018 με έκανε να λατρεύω αυτές τις λεπτομέρειες λίγο περισσότερο. Ειδικά τις νύχτες μου, που επικρατεί ηρεμία στα τόσα αμέτρητα δρομάκια.
Σαν τη ζωή..
επιλέγεις προς τα που θα αφιερώσεις τον χρόνο σου.
Αριστερά?Δεξιά? ή Ευθεία?

Κι αν πετύχεις να περπατήσεις σε όλα, μετά παίζει ο χρόνος. Ο ήλιος πέφτει τόσο διαφορετικά στο οτιδήποτε διακρίνεις σε αυτές τις βόλτες σου.

Και ήρθε η ώρα για ευχές, μέχρι να ξεκινήσεις ξανά να περπατάς στον υπόλοιπο χρόνο..
Καλή σας χρονιά.





















Wednesday, 17 January 2018

Έφυγες νωρίς


Η φωτεινή ένδειξη έσβησε για λίγα λεπτά κι έπεσε το απόλυτο σκοτάδι. Ένιωσες ξαφνικά ένα κρύο αεράκι να περνάει αστραπιαία από τη ραχοκοκαλιά σου. Γύριζες σαν χαμένος ψάχνοντας διαφυγή χωρίς να βλέπεις τίποτα. Έκλεισες τα μάτια και εστίασες στις αισθήσεις σου να σε οδηγούν προς την έξοδο. Νιώθεις αβοήθητος μέσα σε αυτό το άψυχο κτίριο και ο τρόμος σε κυριεύει όλο και περισσότερο. Ακούς ένα κρότο μακριά και νιώθεις την κίνηση του φρέσκου αέρα στα ρουθούνια σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι τα σημάδια για την έξοδο και ξεκινάς με αργά και σταθερά βήματα.

Ελπίζεις να μην πέσεις στις παγίδες που είχες δει πριν από κάτι ώρες σε εκείνο το μικρό δωμάτιο. Ώσπου βλέπεις ξαφνικά ένα φως μαζί με ένα δυνατό θόρυβο να έρχεται προς τα εσένα.
Σκέφτεσαι γρήγορα ότι μπορεί να έχει έρθει το τέλος και αφήνεις τα τελευταία δευτερόλεπτα σε όλα αυτά που δεν πρόλαβες να ζήσεις.

Τον τελευταίο καιρό είχες αφοσιωθεί στην τέχνη, ζωγραφίζοντας τοπία όπως σου έλεγαν οι γνωστοί που τα έβλεπαν. Εσένα σου φαινόταν  περίεργο γιατί στους περισσότερους πίνακες είχες ζωγραφίσει κάτι σχήματα που δεν θύμιζαν σε τίποτα τοπία ή ζωή. Είχες απομονωθεί γύρω στα δυο χρόνια και μετά τη δουλειά κατέληγες στο μικρό σου διαμέρισμα ζωγραφίζοντας ατελείωτα λες και σε κυνηγούσε ο χρόνος. Μέσα στους πίνακες σου αιχμαλωτίζεις όπως λες τα νυχτερινά φαντάσματα σου, τους δαίμονες. Κυριαρχούν παντού σκούρα χρώματα και όσο πιο σκούρα τόσο πιο έκφραση δείχνουν.


Είχες ζήσει πολλά παλιότερα και προσπαθούσες να τα αποφύγεις. Είχες κάνει τη ζωή σου και είσαι μόλις είκοσι και κάτι. Έχεις χορτάσει τα πάντα και έχεις βαρεθεί τα πάντα. Παρέες σε είχαν εξοστρακίσει επειδή δεν τους καταλάβαινες πλέον και είχες τόσες πολλές παρέες που καθόσουν δίπλα τους όσο έπρεπε για να μην φθαρείς... Είχες σιχαθεί το αλκοόλ και όλες αυτές που έψαχναν τη σάρκα σου στα νυχτερινά μαγαζιά. Η μουσική είχε χαθεί από τα αυτιά σου, λες και ξεπέρασες ένα επίπεδο και είχε απορυθμιστεί η άλλοτε σωστή κριτική που έδινες στο κάθε άκουσμα.
Κάπου εκεί πίσω έχεις και τις δυο γυναίκες που αγάπησες. Και αυτές κατά βάθος τις είχες βαρεθεί κι είχες φύγει από δίπλα τους χρόνια τώρα. Για κάποιο λόγο τα ένιωσες όλα ανούσια και κλείστηκες στον εαυτό σου απότομα. Πολεμούσες με τον εαυτό σου τις νύχτες τα τελευταία δύο χρόνια.

Πρωί ήταν όταν έμαθες για την κατάρα που έπεσε πάνω σου. Έτσι την ονόμασες και την πολέμησες σαν θεριό, αλλά τις περισσότερες φορές ηττημένος βγαίνεις από τέτοιες μάχες. Στην αρχή είχες υπομονή και δύναμη. Σιγά σιγά η υπομονή  έγινε αδυναμία και η δύναμη μετατράπηκε σε πόνο. Δύο χρόνια πονάς, χωρίς να το ξέρει κανείς. Ζεις κάθε μέρα σαν κανονικός άνθρωπος και φαίνεσαι τόσο δυνατός. Όταν γυρίζεις σπίτι βγάζεις τη μάσκα και δίνεις τον πόλεμο σου. Διπλός πόνος γιατί δεν τον μοιράστηκες με κανέναν και όταν το έκανες, συνειδητοποίησες ότι πάνω στην αδυναμία και τη θλίψη σου, σου ξέφυγε.
Πολλοί θα σε έλεγαν λιοντάρι και κάποιοι άλλοι θα σε έλεγαν ψυχρό, νευρικό, που δε δίνεις σημασία σε τίποτα. Δεν σε ενοχλεί πλέον τίποτα και γαληνεύεις μόνο μέσα σε αυτούς τους σκούρους πίνακες και στα χρώματα.


Τα δευτερόλεπτα πέρασαν και όσα σκέφτηκες, τώρα πια δεν έχουν σημασία. Έχεις φτάσει στην αρχή ενός τούνελ, ίσως κάποτε να περνούσαν τρένα από εδώ, κι ένα φως στο βάθος σε φωνάζει. Στο κάθε σου βήμα σταματάει ο πόνος και νιώθεις υπέροχα.
Κυλάει χωρίς να το θες ένα δάκρυ. Ένα δάκρυ που κρύβει τις πιο γλυκές αλήθειες σε όσους αγάπησες.
Αρχίζεις να νιώθεις κρύο, αλλά δεν σε νοιάζει, τουλάχιστον δεν είναι το κρύο των ανθρώπων.
Εκεί που πας θα θυμάσαι ότι ο πόνος δεν παλεύεται, και πιο πολύ η μοναξιά.

Tuesday, 16 January 2018

Όνειρο μια περπατάδα

Το θέμα δεν είναι πόσο περπατάς και που θα φτάσεις. Το μυαλό ορίζει την κάθε κατεύθυνση, ανοίγει τον ορίζοντα και περπατάει στον χρόνο. Ο χρόνος εκεί είναι, εσύ περνάς. Χάνεσαι σε σταυροδρόμια και αποφεύγεις, πέφτεις ή προσπερνάς τα εμπόδια που βρίσκεις. Όμορφες αποστάσεις μεγάλες κι άλλοτε μικρές. Ταξιδεύεις και ονειρεύεσαι πιο καθαρά, πιο γαλήνια.

Κάθε δευτερόλεπτο και μια φωτογραφία στο κάτι που είδες. Ένα ηλιοβασίλεμα, μια πριγκίπισσα, ένα κάστρο. Όμορφες φωτογραφίες χωρίς πόνο, μιζέρια και πλήξη. Βλέπεις συνθήματα, λόγια και στιχάκια σε τοίχους και κάθε λέξη σου ξυπνάει αναμνήσεις και συνεχίζεις.

Προτιμάς τα μικρά δύσβατα δρομάκια γιατί είναι και τα πιο όμορφα. Κάποιες στιγμές προχωράς μηχανικά χωρίς να ορίζεις τα πόδια σου ή το μυαλό σου και πέφτεις σε μια γαλήνη. Δύσκολο να την προσδιορίσεις, αλλά εσύ την έχεις δει. Την βρίσκεις μετά από κάθε πορεία.Και τότε είναι που ξυπνάς και ξεκινάς την περπατάδα για τη ζήσεις.

Monday, 15 January 2018

Προς Λεμεσό..



Σημασία έχει τι νιώθω και τι νιώθεις...
Σημασία έχει ο φάρος που είδα να με καλεί κοντά σου.
Σημασία έχει που είσαι εδώ να μου γράφεις και ακούω την κάθε σου λέξη.
Σημασία έχει που είσαι εδώ και με κοιτούν τα μάτια σου.
Σημασία έχει που σε αντικρίζω κάθε νύχτα και κάθε μέρα.
Σημασία έχει που χαμογελώ.
Σημασία έχει που ξύπνησα από το λήθαργο μου.



Το δάκρυ κυλά
και μίλα σιωπηλά.
Ακούει τη σπίθα
κι υπάρχει η ελπίδα.

Γεννάει τη μέρα
κι ακούς καλημέρα
από πέρα μακριά.
Ελπίζεις σε κάτι
και βλέπεις το χάρτη
ξανά και ξανά.

Τα μάτια της νιώθεις
στο βλέμμα της χάνεσαι.
Θελεις να ζησεις
ξεκινάς, την αισθάνεσαι
να αναπνέεις μαζι της
πάνω της να ακουμπήσεις
και φιλί να ζητήσεις.

Ορίζεις τη μέρα
να πεις καλημέρα
να δεις την ομορφιά της
και να φύγεις μακριά της
με πόνο βαθιά.
Σε κάποιο ταξίδι
σε αργό παραμύθι
να σβήσεις αργά.

Να δύσει ο ήλιος
να σβήσεις στο πλήθος.
Να κλάψεις.
Γιατί.

Φωνάζεις εσύ
και πνίγει στο τέλος
η άδεια πνοή.

Saturday, 13 January 2018

Ο αόρατος ποιητής

Ο ποιητής καθόταν μόνος του και μονολογούσε σε κάποιες λευκές σελίδες.
Έπλαθε με την σκέψη του φανταστικούς χαρακτήρες και τους έδινε μια γοητεία με το πνεύμα του.
Σε κάθε ποίημα μιλούσε για την ιστορία του καθένα με λίγες λέξεις, απλές λέξεις, μα τόσο δυνατές και υπέροχες.
Καθόταν σε μία ξύλινη καρέκλα με ψάθινο κάθισμα και πάνω στο τσίγκινο στρόγγυλο τραπεζάκι είχε ακουμπισμένα το ποτό που αγαπούσε και ένα μισογεμισμένο σταχτοδοχείο. Οι σελίδες αμέτρητες μπροστά του και το στυλό που ζωγράφιζε την κάθε λέξη του με αυτό το μαύρο μελάνι.
~
Τώρα πια η καρέκλα στέκει άδεια. Έχει χαλάσει από την κακοκαιρία το ψάθινο κάθισμα. Το ποτήρι είναι άδειο με κάποια ίχνη από μυρωδιά ποτού. Το στυλό αδυνατεί να γράψει γιατί το μελάνι έχει ξεραθεί πια. Ένα αεράκι παίρνει μαζί του κάποιες σελίδες και κάνει η κάθε σελίδα το δικό της ανέμελο ταξίδι.
~
Όλοι μιλάνε για αυτόν και μιλάνε με κάποιους στίχους του.
Αλλά ποτέ δεν του μίλησαν, δεν τον γνώριζαν.
Κάποια μεσάνυχτα έφυγε μόνος του. Στα μεσάνυχτα που τόσο αγαπούσε το σκοτάδι του.
Κανείς δεν άκουσε γιατί εξαφανίστηκε, γιατί χάθηκε.
Ίσως κρύβεται σε κάποια σελίδα του πια.
Ίσως το αεράκι τον ταξιδεύει σε όμορφα μέρη.
Ίσως να είναι καλύτερα.

Monday, 8 January 2018

Μονολογώ

Σήμερα ξεκίνησα το ταξίδι της ψυχής.
Δρόμος μακρύς, με αποφάσεις της στιγμής.
Ξεδιαλέγω τις σκέψεις μου γοργά
και στέκομαι μόνος μου στα βουβά.
Διαγράφω γνωστούς, δήθεν φίλους
και εκτιμώ όσους στέκονται ακόμα για μια συζήτηση μαζί μου.
Μου έρχονται τίτλοι για τα επόμενα άρθρα, απομνημονεύματα, νουβέλες. Θέλω να αγγίξω θέματα όπως «αν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες», «η απόλυτη μοναξιά και το ταξίδι της», «η ζωή σε δέκα προτάσεις», «τον θολό φίλο, τον λένε Αλκοόλ», «περπατάδα από μνήμης», «σκοτεινές σκέψεις», «η ωμότητα του έρωτα» και άλλα πολλά. Ξετυλίγω μπροστά μου έναν τεράστιο χάρτη από πληθώρα θεμάτων, τόσες πληροφορίες που σίγουρα κάποιοι με λένε τρελό καθώς τα διηγούμαι με τόσο πάθος.
Έχει σπάσει κάτι μέσα μου και ο χρόνος μετράει αντίστροφα κάθε νύχτα, και νευριάζω που οι ώρες περνάνε τόσο γρήγορα. Μου αρέσει ο αυθορμητισμός και τα ταξίδια. Τις περισσότερες φορές ταξιδεύω στις σελίδες κάποιου βιβλίου και παθιάζομαι ή ταυτίζομαι σαν παρατηρητής και ήρωας του κάθε αναγνώσματος. Κάποιες φορές πηγαίνω στα μαγαζιά της εποχής για να παρατηρήσω τους ανθρώπους. Πάντα μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Οι κινήσεις τους, οι ομιλίες τους, τα πάθη τους, τα παθήματα τους, οι προβληματισμοί τους, οι σκέψεις τους έρχονται και κουμπώνουν κομμάτια στα παζλ του μυαλού μου. Μαθαίνω από αυτόν τον κόσμο και ανταλλάζω πολλές συζητήσεις μέχρι να βγάλω πόρισμα σαν ειδικός. Αντιλαμβάνομαι οι γυναίκες πως συμπεριφέρονται και τα συμφέροντα που κυνηγάνε.
Υπάρχουν και άλλες φορές που ζηλεύω παλιούς γνωστούς που συνάντησα σε μακρινά μέρη. Δεν είχαν τόσες ανάγκες να καταναλώνουν σαν κατσαρίδες το οτιδήποτε. Ζούνε την ελευθερία τους και δεν είναι εγκλωβισμένοι από υποχρεώσεις, πρέπει, άγχος, τσιμέντο… Η πόλη κατά κάποιο τρόπο σε πνίγει μέσα στους τόνους τσιμέντου που την ντύνει και κρύβει το φως της ελπίδας, της ελευθερίας. Όλοι ζούνε με το άγχος και την πλήρη αδιαφορία κοιτώντας να πλουτίσουν το εγώ τους.
Ψεύτικα συναισθήματα και μίζερες αγάπες επικροτούν τη μοναξιά μου. Ευχαριστώ για κάποιους που είναι δίπλα μου όταν θέλω και χρειάζομαι. Η ανταλλαγή απόψεων και ο διάλογος μαζί τους, μου δείχνουν μια διαφορετική ελπίδα. Σαν να ανατέλλει ο ήλιος μέσα στην πιο σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα μου.

Sunday, 7 January 2018

Η περπατάδα με τις ταμπέλες

Περπατάω και απόψε και καταγράφω φωτογραφικά στη μνήμη μου, ότι βλέπω.
Κάθε βήμα και μια εικόνα. Κάποιες φορές καλές και δυνατές, όπως ένα ζευγάρι που δείχνει το πάθος του και άλλες φορές διακρίνω περίεργες εικόνες με κάποιον να κοιμάται σε ένα παγκάκι.
Δεν γνωρίζω πόσοι ακόμα κάνουν περπατάδες και σπάνια βλέπω κάποιους να είναι εκεί το ξημέρωμα. Διαφορετικές διαδρομές κάθε νύχτα προς το κέντρο της πόλης και πάλι πίσω. Παρέα με μουσική στα αυτιά και με βήματα σταθερά, κάθε βράδυ είναι σαν να πηγαίνω στο σχολείο. Μόνο που εκεί δεν μου έμαθαν για αυτούς που τρώνε από τα σκουπίδια ή τους άλλους που μετά από κάθε τρύπημα είναι χαμένοι στην μαστούρα τους. Ακόμα τα κυκλώματα που βλέπω με τα βαποράκια να πηγαινοέρχονται πουλώντας θάνατο αργό και κάποιους άλλους να επιβλέπουν τις πόρνες τους. Γυναίκες χαμένες από την πρέζα, που πουλάνε την σάρκα τους για να γεμίσουν οι τσέπες των μεγάλων.
Άραγε για αυτό δεν βλέπω ανθρώπους τη νύχτα να περπατάνε; Ίσως με θεωρούν τρελό και να είμαι, αλλά έχω πάψει από καιρό να πιστεύω σε αστικούς μύθους, που κάνουν κάποιους  να μην πλησιάζουν τέτοια μέρη. Και αυτές οι εικόνες ανήκουν στην ζωή που δεν μου μάθανε και κάθε νύχτα τα βλέπω και προβληματίζομαι.
Από καιρό έχω αφήσει τον καναπέ και σχεδόν τέσσερα χρόνια έχω να δω το χαζοκούτι. Τις περισσότερες ώρες περπατάω εδώ κάτω. Βλέπω τις εικόνες μου και προσπαθώ να βρίσκω ανθρώπους. Κάπου εκεί έξω είναι και αυτοί που δεν γνωρίζουν το ίντερνετ, τα κινητά και που παρέα έχουν ίσως κάποιον που θα κάτσει για λίγο μαζί τους, για να μιλήσουν.
Πόσες ταμπέλες μπορεί να βάζει ο καθένας δεν γνωρίζω. Δυστυχώς και εγώ μεγάλωσα εδώ μέσα και άθελα μου βάζω στην σκέψη μου ταμπέλες σε κάποιους. Είναι εύκολο να βάζεις ταμπέλες σε πολλούς, αλλά τόσο εύκολο είναι να κουβαλάς και εσύ κάμποσες πίσω από την πλάτη σου, καρφωμένες από δήθεν φίλους.
Μέσα σε αυτή τη νύχτα θα βάλω και εγώ κάποιες ταμπέλες, έτσι για το γαμώτο. Είδα πρεζάκια τελειωμένα, φθηνές πόρνες, άστεγους, μαύρους, κίτρινους, άσχημους, χοντρούς, πλούσιους, φτωχούς, πεινασμένους, αδύναμους…
Αλλά τι σημασία έχει, αφού μόνο εγώ τα είδα; Η περπατάδα με τις ταμπέλες είναι απόψε, άλλες μεγάλες και άλλες μικρές. Άσχημο να βάζεις ταμπέλες σε άλλους.
Τελικά πολλές ταμπέλες υπάρχουν, αλλά πόσοι άνθρωποι άραγε;

Saturday, 6 January 2018

Μισ(ώ)γεματο

Δες θετικά με το που ξυπνάς την κάθε μέρα σου.
Είναι παράλογο να βλέπεις παντού μαύρο.
Κάπου έξω θα δεις φως, αρκεί να πέσεις πάνω του.
Άσε το κρεβάτι, την κουβέρτα και την γκρίνια και άναψε ένα τσιγάρο. Οι πρώτες τζούρες θα σε ζαλίζουν, αλλά θα δεις πιο καθαρά.
(όσοι δεν καπνίζουν, παρακαλώ προσπεράστε…)
Λες κάθε πρωί την ίδια φράση…
-Πάλι δουλειά;
Δες το σαν παιχνίδι στην ανταλλαγή χρόνου που δίνεις από τη ζωή σου για αυτό.. το χρήμα…
Σου προσφέρει αγαθά, όπως μια τζούρα καφέ…
(όσοι δεν πίνουν καφέ, παρακαλώ προσπεράστε…)
Κάθε απόγευμα γυρνάς πίσω στους τέσσερις τοίχους και κάνεις τι;
Βγες έξω και περπάτα…
Θα βρεις κι άλλους που μισούν τα γεμάτα…
αλλά επίσης μισούν και τα άδεια…
Προτίμησε το ποτήρι να το παρατηρείς και να βλέπεις μόνο δαχτυλιές…
Δες το φως ήρωα!!
Κάπου εκεί ανάμεσα θα βρεις όμορφες λέξεις και ανθρώπους. Μην τους αποφεύγεις.
Απλά βρες και ξεχώριζε τους φωτεινούληδες.
(αν δεν έβλεπες φωτεινούληδες κάπου στο 90′, παρακαλώ προσπεράστε…)
Απλά πέρνα καλά..
Ζήσε,
Απόλαυσε
και βλέπε το ποτήρι απλά με δαχτυλιές..
Αν θες πρόσθεσε και τις δικές σου…
Enjoy it…

Friday, 5 January 2018

Ο μικρός παλιάτσος

Πού ‘σαι μικρέ μου άνθρωπε,
που με κάνεις πάντα χαρούμενο
στα δύσκολα;
Μα είσαι τόσο λυπημένος
στα μέσα σου.
Κουβαλάς τόση θλίψη,
πάνε χρόνια τώρα.
Πού ‘σαι μικρέ μου ήρωα,
που με κάνεις πάντα να γελώ;
Μα είσαι τόσο μοναχός
στα μέσα σου.
Κάθε νύχτα είμαι εδώ παρέα σου
μικρέ Παλιάτσο μου
και τις κάνεις αυτές τις νύχτες τόσο βουβές
κι αθόρυβες,
σαν παλιό κακογραμμένο σενάριο
ξεθωριασμένο και τόσο μοναδικό
Μην πονάς άλλο καλέ μου φίλε,
σε λίγο ξημερώνει
και θα χαμογελάσεις και πάλι.
Να θυμάσαι και τις μέρες βλέπω το μέσα σου.
Πού σαι καλέ μου γείτονα,
που με κάνεις τόσο περήφανο;
Μα είσαι τόσο άκακος
στα μέσα σου.
Ζητιανεύεις την τύχη σου,
πουλώντας τους χαμόγελα
και κουβαλώντας την θλίψη σου.
Πού ‘σαι μικρέ μου Παλιάτσο,
που με κάνεις ξανά να ζω;
Μα είσαι τόσο θλιμμένος
στα μέσα σου.
Ξεβάψου φίλε μου και δείξ’ τους
ένα σου δάκρυ, τόσο βαρύ
μα τόσο μοναδικό κι αλλιώτικο
αληθινό.
Σήμερα έφυγες,
μα εγώ σε βλέπω ακόμα
στο μέσα σου.
Ήταν φωτεινό και όμορφο
το τελευταίο αντίο σου,
θα το θυμάμαι πάντα.
Πού ‘σαι μοναχικέ μου φίλε,
που με ένιωθες;
Μα είσαι τόσο ξεχωριστός
στο μέσα σου.
Κοιμήσου τώρα και δες,
ανατέλλει  η πνοή σου
και κάνει τόσο θόρυβο μέσα μου.
Περίμενε με δεν θ ‘αργήσω,
απλά θα κάνω πως κοιμάμαι
για να σε δω στα όνειρα μου.
Να δω το μέσα σου.

Wednesday, 3 January 2018

Ανάμεσα σε δύο κόσμους

Κι ακουμπάς για ακόμη μια νύχτα μεταξύ, του αληθινού και του ονείρου σου. Βλέπεις πως σε ελκύουν τα όνειρα σου και έχεις ξεχάσει τους ανθρώπους γύρω σου. Κάποιοι λένε πως δεν ζεις και ότι κλείνεσαι σε εσένα.
Μα κι αν εσύ τελικά ζεις στον μοναδικό σου παράδεισο;
Όλοι οι άλλοι κρίνουν και ακούς απλά την μουρμούρα τους. Σε καταστρέφει η κάθε αντίληψη τους και ακόμη η κάθε ιδέα τους και φοβάσαι να μην σε κολλήσουν, την σκουριασμένη τους ζωή που έχουν συνηθίσει να ζούνε.
Αρχίζεις και ζεις στον μυθικό σου κόσμο. Προς το παρόν τον χτίζεις και βλέπεις σε όλα τα κάτοπτρα τον εαυτό σου. Αντικρίζεις ελαττώματα και ατέλειες και αρχίζεις να διορθώνεις ότι δεν σου κάνει πάνω σου. Και όσο μένεις με το καθρέφτισμα σου, όλο και απομακρύνεσαι από τον αληθινό κόσμο.
Πλάθεις με το νου και ζεις σε μυθικά μέρη ξεχασμένα από τους κοινούς. Βάζεις τις όμορφες πινελιές σου στο κάθε σκηνικό σου και ζεις με τους ψεύτικους φανταστικούς ανθρώπους που φέρονται ίσοι με εσένα.
Πατάς σταθερά προς την μυθική πόλη σου και αρχίζεις και βαριέσαι τη ρουτίνα της πραγματικότητας σου.
Ξύπνα!
Πήγαινε για να ανταλλάξεις χρόνο με χρήμα!
Γύρνα σπίτι και πέσε για ύπνο, μέχρι να σε βρει ξανά το Ξύπνα!
Με το που τελειώνεις πια την δουλειά σου, κλείνεσαι στους τέσσερις τοίχους και γράφεις για την μυθική σου χώρα, την δική σου ουτοπία. Κάθε μέρα κάνεις κι ένα ακόμα βήμα προς τα εκεί και νιώθεις καλύτερα.
Αποφεύγεις τους ανθρώπους και προσθέτεις όμορφα τοπία, μάλλον σιχάθηκες την λέξη άνθρωπος.
Προσθέτεις ζωή και χρώματα που τόσο έχεις ανάγκη, είχες κακοσυνηθίσει να βλέπεις ασπρόμαυρες εικόνες.
Κοιτάζεις πια από εδώ μέσα και νιώθεις καλύτερα.
Έχεις βρει τον εαυτό σου και το ποιος είσαι αληθινά.
Οι αποστάσεις πάντα υπάρχουν για να διαχωρίζεις τους πάντες και τα πάντα. Τι κι έχεις διαχωρίσει πια τους κόσμους σου, είσαι τυχερός που ζεις την ουτοπία σου. Αυτή που σου έχει φέρει το χαμόγελο ξανά και σε κάνει να ζεις έγχρωμα, ζεστά….

Friday, 22 December 2017

Distance is possible

I just want to share for a second that long distance is possible! It is not how relationships are supposed to be, but I can attest to it. We celebrated five years together yesterday, and this weekend we will celebrate four years together long distance. now, tell me that isn’t impressive. Relationships are hard work and long distance relationships are even harder. But keep it up, maintain a lot of communication, and do not idealize your partner so that when you see each other next you are not thinking that your partner is the best person in the world (because he/she probably isn’t). And…. love one another! It is possible.

Wednesday, 20 December 2017

21 romantic facts about Paris

Rome may be the city for lovers, but the ever graceful Paris is the city of love. The museums, archways, gardens, candlelit bars, and decadent pastries of the French capital inspired romance well before the city’s breakout artistic and literary period of the early 19th century. Here are 21 romantic facts about Paris.

21. Love Locks

What could be more romantic than a bridge lined with padlocks that are engraved with the names of lovers? The locks started springing up in 2008, when tourists took to locking in their love along the Pont des Arts, a pedestrian bridge in Paris that crosses the Seine. However, a part of the bridge collapsed under the locks’ weight in 2014, prompting the city to launch the social media campaign #lovewithoutlocks. In June 2015, the city started cutting away the padlocks.
Paris facts

20. Temple of Love

Built in 1778, the Temple de l’Amour stands in the middle of the field of Versailles and was commissioned by Marie Antoinette. Couples from all over the world visit the site to propose to each other or to renew their vows. Some people believe that sharing a kiss at the centre of Temple de l’Amour strengthens their relationship.
Paris facts

19. A Museum of Romanticism

Named for the Romantic period rather than romance, the Musée de la Vie Romantique still looks idyllic . Built in 1830 for artist Ary Scheffer, the villa which now houses the museum includes artifacts from composers like Chopin and the writer George Sand—the two were lovers.
Paris facts

18. A Secret Garden

The tree-lined courtyard of the Musée de la Vie Romantique has a secret garden that includes an outdoor cafe. Nestled among the lilacs, roses, wisteria, and other flowers, it’s described as one of Paris’ most beautiful hidden escapes and a perfect place to sip tea on a summer’s day.
Paris facts

17. Romantic Pilgrimage

The neighborhood of Montmartre is famous for The Basilique du Sacré-Cœur (Sacred Heart Basilica). The big white church is a place of pilgrimage for romantics as well as the religious. The views of the city from atop the steep staircases that lead up to the basilica’s lofty dove-white domes are unparalleled.
Paris facts

16. Moulin Rouge

Immortalized in the movie of the same name, the Moulin Rouge cabaret near Montmartre was filled with Bohemian artists and poets at the fin de siècle and turn of the 20th century, and remains a popular tourist attraction to this day.
Paris facts

15. For Swingers

Musée de Montmartre is a 17th century manor where Renoir used to house his studio. There is even a small, romantic garden with a rope swing hanging in the trees that evokes Renoir’s own The Swing from 1876.
Paris facts

14. 250 Ways to Say I Love You

The I Love You Wall, an art project by Claire Kito and Frederic Baron, has the phrase “I Love You” scrawled on it 311 times in 250 languages, so you can brush up on your French while strolling with your beau in the park surrounding the wall.
Paris facts

13. Secret Hilltop

A hidden hilltop village located minutes away from Parc des Buttes Chaumont offers up stunning views of the artist neighborhood of Montmartre. Accessible by three staircases or a single winding road, this quiet village also has a vineyard, one of the last of three remaining vineyards in Paris.
Paris facts

12. Dead Poets’ Society

Père Lachaise cemetery is the final resting spot for some of the history’s most famous poets, musicians, and writers: think Edith Piaf, Oscar Wilde, Chopin, and Jim Morrison; this is one of the most visited cemeteries in the world. The tree-lined pathways are also great for walking hand-in-hand.
Paris facts

11. Go Wilde

There is a “kiss wall” protecting the tomb of Oscar Wilde, the Irish poet and playwright, in the Père Lachaise cemetery. The wall was built to keep visitors from leaving lipstick marks on the tomb. Wilde was known for his flamboyant lifestyle, and the line “A kiss may ruin a human life” is from his play A Woman of No Importance.
Paris facts

10. The Kiss

Rodin’s sculpture The Kiss is one of Paris’ best-known works of art. One of the great images of love, The Kiss is displayed at the Musée Rodin, which opened in 1919 and houses many of Rodin’s other masterworks such as The Thinker and The Gates of Hell.
Paris facts

9. Tango on the Seine

Along the river Seine in Paris’ 5th arrondissement, dancers tango until twilight when the weather allows. They gather and dance at the mini amphitheaters while spectators watch from their perch on the steps, sipping wine and enjoying the ambiance.
Paris facts

8. Shopping Beauty

With its mosaic floors, arched glass ceiling, and golden lighting, the Galerie Vivienne is one of Paris’ famous arcades, and it’s easy to laze away the afternoon in one of the cafes or bars nearby.
Paris facts

7. Picture Perfect

A popular place for couples, the walkway under the Pont de Bir-Hakeim has been featured in movies like 1972’s  Last Tango in Paris. With the backdrop of the Eiffel Tower, it’s also a hotspot for newlyweds taking wedding pictures.
Paris facts

6. Under Love

Despite its name, the Pont Neuf (“New Bridge”) is actually the oldest bridge in Paris, and stands near the Île de la Cité, the birthplace of Paris in around 250 B.C.
Paris facts

5. Back in Time

Île Saint-Louis is another time machine inside paris: its winding streets, riverfront paths, and quaint buildings will take you right back to the 17th century; Île Saint-Louis was preserved even through the massive renovations of the city during the Second Empire.
Paris facts

4. Total Monet

The Musée de l’Orangerie is probably most famous for housing eight of Claude Monet’s Water Lillies murals (also called Nymphéas), and many visitors to Paris check out this Musée’s crown jewels. Monet gifted the works to the city, and they are displayed in two oval rooms, lining the walls with the soft strokes of this French master of Impressionism.
Paris facts

3. High Notes

A night at the opera in Paris means heading to a performance inside the Opera Garner, but local musicians also play on the steps of the opera house, framed by the stunning architecture.
Paris facts

2. Top of the World

With panoramic views of Paris and 20,000 gold lights sparkling every hour on the hour after dark, the 324-meter Eiffel Tower is the scene of numerous marriage proposals each year. The iconic tower is one of Paris’ dominant landmarks and main attractions. The lights of the Eiffel Tower are considered a work of art of which the copyright is owned by the artist. For this reason, it is illegal to distribute images of the eiffel tower taken at night.

1. Wine and Cheese

Wine and cheese reflect French culinary pride. According to French gastronome Jean Anthelme Brillat-Savarin, “a meal without wine is like a day without sunshine.” Restaurants, wine bars, and cafes in Paris offer a delicious range of wines and cheeses.
Paris facts

Αρνούμαι τον κόσμο σας

Ο χρόνος περνά και δείχνει τα σημάδια του. Η φύση απλά είναι πάντα εκεί. Σημάδια λέω τις πληγές του ανθρώπου. Η φύση του είναι πάντα ε...