Ονειρεμένος κόσμος Ι

Πρώτη νύχτα και κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι προς τα όνειρα. Όνειρα με φαντασία για κάθε ρομαντική ψυχή.

Ο ήρωας στέκει μόνος,
πάντα είναι μόνος. Είναι σε αυτό το όμορφο μοναχικό περιτύλιγμα που κάποιους τους γοητεύει και άλλους τους φαίνεται αδιάφορο. Ζει σε δύο κόσμους.

Ας μιλήσουμε για αρχή για τον κόσμο των ανθρώπων. Μέσα σε αυτόν έζησε την απομόνωση, την αγωνία, την θλίψη, την απόρριψη, τημ μοναξιά και την ελάχιστη χαρά. Είδε ανθρώπους απροσμέτρητους να παίρνουν από δίπλα του και να του παίρνουν κομμάτι κομμάτι του εαυτού του.
Ασφαλώς δινόταν σε κάθε ερέθισμα, αλλά ο κόσμος γύρω του ήταν μόνο για να του αφαιρούν ζωή. Και συρρικνώνονται τέτοιοι άνθρωποι όπως ο ήρωας μας.

Άρχισε να απομονώνεται και να νιώθει τόσα δυσάρεστα συναισθήματα που δεν μπορούσαν να διορθώσουν το κουφάρι του που έστεκε τώρα πια άδειο.
Ένα κινούμενο όχημα από την λίγη ψυχή που κατοικούσε μέσα του.

-Τί έγινε πια στους ανθρώπους και γίνονται έτσι;;
Η γοητεία της ευχάριστης και δήθεν ζωής, των εγωιστικών εσώψυχων τους κατέστρεψε στους καιρούς μας λέξεις και έννοιες δυνατές όπως φιλία, αγάπη και έγιναν τόσο απάνθρωποι.

Είχε ξεχάσει τον εαυτό του και έδινε λιγοστές ελπίδες να βρει κάποιους λίγους ώμους να ακουμπήσει. Μα όσοι ώμοι κι αν έμειναν, ήταν με γυρισμένη πλάτη που του κάρφωσε λίγους ακόμα ήλους. Με χέρια λερωμένα από το κάθε άγγιγμα έστεκε να περιφέρεται στα σκοτάδια του πολεμώντας κάθε νύχτα τους δαίμονες που του θύμιζαν το παρελθόν.
Άραγε υπάρχουν άνθρωποι;

Συνεχίζεται.......