Κοίτα μπροστά....

Πρώτο βήμα εκτός

προσπερνάς τους ανθρώπους και αναζητάς το φως σου.

Κοιτάς τριγύρω μέσα στα πρόσωπα ψάχνοντας τις ηλιαχτίδες.

Αυτό που θα σου δώσει τη ζεστασιά που αναζητάς.

Προσπερνάς και κάθε βήμα σου ψυχρό.

Το τοπίο τώρα πια σκοτεινό.

Γυρνάς και κοιτάς πίσω σου και βλέπεις κάτι πια μακρυά.

Ίσως βασιλεύει και πέφτει αργά.

Τώρα πια όλα σκοτεινά.

Διψάνε για φως αλλά τώρα πια μόνο δανεισμένο λευκό κοιτάς.

Και η νύχτα συντροφεύει του κοσμου τη σιγή.

Ηρεμία και μια έλλειψη που πέθανε αργά.