Ονειρεμένος κόσμος II

Επόμενη νύχτα και αρχίζει να πλημμυρίζει με αναμνήσεις.
Το παρελθόν το αποφεύγει, αλλά έρχονται η μεταμεσονύχτιες ώρες που του το θυμίζουν. Μαζί με αυτό έρχονται και οι σκέψεις του "αν".

Αυτήν την νύχτα εστιάζει σε όσους ανθρώπους άφησε και στα χαρακτηριστικά που είχε ο κάθε ένας ξεχωριστά. Στέκεται λίγο παραπάνω σε σχέσεις και σε συναισθήματα μπερδεμένα τώρα πια.

Κάλπικοι έρωτες, με λέξεις και υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και τώρα πια είναι η νυχτερινές υπενθυμίσεις στο μυαλό του.

Του αρκεί σαν τελευταία σκέψη, να ναι καλά όλοι και όλες τους.

Προσπαθεί να βρει τον δρόμο για το δικό του βασίλειο, την δική του πριγκίπισσα. Ο βάτραχος που περιμένει το δικό του ταιριαστό φιλί.
Την κάθε σκέψη του την ντύνει με κάτι παραμυθένιο και αναζητά στον κόσμο που βαδίζει όσα ποθεί η ψυχή, η καρδιά και το μυαλό του.

Μονόδρομος αυτός ο κόσμος, αλλά νιώθει καλά μέσα του. Κόσμος για να φτιάξει τις δικές του όμορφες στιγμές και κάθε μέρα να γίνεται ένας καλός συλλέκτης από αυτές.

Να γεμίζει από ζωή,
να προχωρήσει σε όσα ποθεί,
να νιώσει αυτά που θέλει...

Κάπου εκεί στα αποψινά του βήματα κι ενώ βρίσκεται δίπλα σε μια λίμνη βλέπει μακριά στην απέναντι όχθη μια μορφή.
Τα πρώτα βήματα τα έκανε.
Ξεκίνησε το ταξίδι του και τώρα προσπαθεί να σκεφτεί πως θα φτάσει στην απέναντι όχθη.

Συνεχίζεται...

Σειρήνα

Νιώθεις τυχερός αν την ακούσεις
Σε ταξιδεύει η μελωδία της
φωνής της
Οι ψίθυροι της σε γεμίζουν έντονο άρωμα μέθης
και χτύποι γρήγοροι σε πλημμυρίζουν
Άραγε να αφεθείς; Σκέφτεσαι..

Κι όμως είναι τόσο δυνατό.
Το δάκρυ ξεκίνησε και ταξιδεύει
Κάπως έτσι φτάνεις δίπλα της
αγάπα την.
Νιώθεις μόνο για αυτήν
την δική σου σειρήνα,
που τόλμησε και σε μάγεψε
αλλά που σε κάνει να νιώθεις χωρίς λείπει πια...

Ονειρεμένος κόσμος Ι

Πρώτη νύχτα και κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι προς τα όνειρα. Όνειρα με φαντασία για κάθε ρομαντική ψυχή.

Ο ήρωας στέκει μόνος,
πάντα είναι μόνος. Είναι σε αυτό το όμορφο μοναχικό περιτύλιγμα που κάποιους τους γοητεύει και άλλους τους φαίνεται αδιάφορο. Ζει σε δύο κόσμους.

Ας μιλήσουμε για αρχή για τον κόσμο των ανθρώπων. Μέσα σε αυτόν έζησε την απομόνωση, την αγωνία, την θλίψη, την απόρριψη, τημ μοναξιά και την ελάχιστη χαρά. Είδε ανθρώπους απροσμέτρητους να παίρνουν από δίπλα του και να του παίρνουν κομμάτι κομμάτι του εαυτού του.
Ασφαλώς δινόταν σε κάθε ερέθισμα, αλλά ο κόσμος γύρω του ήταν μόνο για να του αφαιρούν ζωή. Και συρρικνώνονται τέτοιοι άνθρωποι όπως ο ήρωας μας.

Άρχισε να απομονώνεται και να νιώθει τόσα δυσάρεστα συναισθήματα που δεν μπορούσαν να διορθώσουν το κουφάρι του που έστεκε τώρα πια άδειο.
Ένα κινούμενο όχημα από την λίγη ψυχή που κατοικούσε μέσα του.

-Τί έγινε πια στους ανθρώπους και γίνονται έτσι;;
Η γοητεία της ευχάριστης και δήθεν ζωής, των εγωιστικών εσώψυχων τους κατέστρεψε στους καιρούς μας λέξεις και έννοιες δυνατές όπως φιλία, αγάπη και έγιναν τόσο απάνθρωποι.

Είχε ξεχάσει τον εαυτό του και έδινε λιγοστές ελπίδες να βρει κάποιους λίγους ώμους να ακουμπήσει. Μα όσοι ώμοι κι αν έμειναν, ήταν με γυρισμένη πλάτη που του κάρφωσε λίγους ακόμα ήλους. Με χέρια λερωμένα από το κάθε άγγιγμα έστεκε να περιφέρεται στα σκοτάδια του πολεμώντας κάθε νύχτα τους δαίμονες που του θύμιζαν το παρελθόν.
Άραγε υπάρχουν άνθρωποι;

Συνεχίζεται.......

Ίδιες νύχτες

Πού είσαι μικρέ μου εαυτέ;
Χάθηκες σε μέρη σκοτεινά
Μέχρι που έφτασες
σε έναν παγωμένο κόσμο
Απέναντι σου στέκει αυτός ο καθρέφτης,
σου δείχνει τις πληγές σου,
τις ουλές σου.
Κάθε νύχτα τα ίδια βήματα
οι ίδιοι πόλεμοι, οι ίδιοι δαίμονες.

Πάρε μια ανάσα ακόμα και ξεκίνα ξανά
λίγο έμεινε και σε λίγο ανατέλλει.
Και από την κούραση ποτέ δεν αντικρίζεις το φως.

Ξυπνάς ξανά τη νύχτα
και περιμένεις πάλι τις φωνές του μυαλού σου.
Κάπως έτσι ξεκινάει ξανά.
Αντέχεις λίγο ακόμα μικρέ μου εαυτέ;

Μείνε δίπλα μου

Όταν χάνεις την ανάσα σου για κάποια λεπτά
και γυρεύεις να την βρεις ξανά

κι ένιωσες τόσο μόνος
και ξύπνησε δειλά ο πόνος

μα τώρα πια στέκεις εκεί
χωρίς καμιά άλλη αντοχή

κι άλλη μια νύχτα ξεκινά
περπάτα με βήματα γοργά

ζήσε ξανά
νιώσε πολλά

Βγες

Κάνε το βήμα
προχώρα προς τη ζωή
Ξέχνα τις νύχτες,
οι νύχτες πληγώνουν

Κοίτα το όνειρο
και ακολούθησε το
Κάπως έτσι
Θα ζήσεις κι εσύ

Βγες από το μαύρο
που τόσο λαχταράς
ψάξε τα χνάρια σου
και ζήσε σωστά

Περπάτα στο πλάι της
και μην ξεχαστείς
Όταν νιώσεις
να της το πεις