Κι ακουμπάς για ακόμη μια νύχτα μεταξύ, του αληθινού και του ονείρου σου. Βλέπεις πως σε ελκύουν τα όνειρα σου και έχεις ξεχάσει τους ανθρώπους γύρω σου. Κάποιοι λένε πως δεν ζεις και ότι κλείνεσαι σε εσένα.
Μα κι αν εσύ τελικά ζεις στον μοναδικό σου παράδεισο;
Όλοι οι άλλοι κρίνουν και ακούς απλά την μουρμούρα τους. Σε καταστρέφει η κάθε αντίληψη τους και ακόμη η κάθε ιδέα τους και φοβάσαι να μην σε κολλήσουν, την σκουριασμένη τους ζωή που έχουν συνηθίσει να ζούνε.
Αρχίζεις και ζεις στον μυθικό σου κόσμο. Προς το παρόν τον χτίζεις και βλέπεις σε όλα τα κάτοπτρα τον εαυτό σου. Αντικρίζεις ελαττώματα και ατέλειες και αρχίζεις να διορθώνεις ότι δεν σου κάνει πάνω σου. Και όσο μένεις με το καθρέφτισμα σου, όλο και απομακρύνεσαι από τον αληθινό κόσμο.
Πλάθεις με το νου και ζεις σε μυθικά μέρη ξεχασμένα από τους κοινούς. Βάζεις τις όμορφες πινελιές σου στο κάθε σκηνικό σου και ζεις με τους ψεύτικους φανταστικούς ανθρώπους που φέρονται ίσοι με εσένα.
Πατάς σταθερά προς την μυθική πόλη σου και αρχίζεις και βαριέσαι τη ρουτίνα της πραγματικότητας σου.
Ξύπνα!
Πήγαινε για να ανταλλάξεις χρόνο με χρήμα!
Γύρνα σπίτι και πέσε για ύπνο, μέχρι να σε βρει ξανά το Ξύπνα!
Με το που τελειώνεις πια την δουλειά σου, κλείνεσαι στους τέσσερις τοίχους και γράφεις για την μυθική σου χώρα, την δική σου ουτοπία. Κάθε μέρα κάνεις κι ένα ακόμα βήμα προς τα εκεί και νιώθεις καλύτερα.
Αποφεύγεις τους ανθρώπους και προσθέτεις όμορφα τοπία, μάλλον σιχάθηκες την λέξη άνθρωπος.
Προσθέτεις ζωή και χρώματα που τόσο έχεις ανάγκη, είχες κακοσυνηθίσει να βλέπεις ασπρόμαυρες εικόνες.
Κοιτάζεις πια από εδώ μέσα και νιώθεις καλύτερα.
Έχεις βρει τον εαυτό σου και το ποιος είσαι αληθινά.
Οι αποστάσεις πάντα υπάρχουν για να διαχωρίζεις τους πάντες και τα πάντα. Τι κι έχεις διαχωρίσει πια τους κόσμους σου, είσαι τυχερός που ζεις την ουτοπία σου. Αυτή που σου έχει φέρει το χαμόγελο ξανά και σε κάνει να ζεις έγχρωμα, ζεστά….
No comments:
Post a Comment