Η περπατάδα με τις ταμπέλες

Περπατάω και απόψε και καταγράφω φωτογραφικά στη μνήμη μου, ότι βλέπω.
Κάθε βήμα και μια εικόνα. Κάποιες φορές καλές και δυνατές, όπως ένα ζευγάρι που δείχνει το πάθος του και άλλες φορές διακρίνω περίεργες εικόνες με κάποιον να κοιμάται σε ένα παγκάκι.

Δεν γνωρίζω πόσοι ακόμα κάνουν περπατάδες και σπάνια βλέπω κάποιους να είναι εκεί το ξημέρωμα. Διαφορετικές διαδρομές κάθε νύχτα προς το κέντρο της πόλης και πάλι πίσω. Παρέα με μουσική στα αυτιά και με βήματα σταθερά, κάθε βράδυ είναι σαν να πηγαίνω στο σχολείο. Μόνο που εκεί δεν μου έμαθαν για αυτούς που τρώνε από τα σκουπίδια ή τους άλλους που μετά από κάθε τρύπημα είναι χαμένοι στην μαστούρα τους. Ακόμα τα κυκλώματα που βλέπω με τα βαποράκια να πηγαινοέρχονται πουλώντας θάνατο αργό και κάποιους άλλους να επιβλέπουν τις πόρνες τους. Γυναίκες χαμένες από την πρέζα, που πουλάνε την σάρκα τους για να γεμίσουν οι τσέπες των μεγάλων.

Άραγε για αυτό δεν βλέπω ανθρώπους τη νύχτα να περπατάνε; Ίσως με θεωρούν τρελό και να είμαι, αλλά έχω πάψει από καιρό να πιστεύω σε αστικούς μύθους, που κάνουν κάποιους  να μην πλησιάζουν τέτοια μέρη. Και αυτές οι εικόνες ανήκουν στην ζωή που δεν μου μάθανε και κάθε νύχτα τα βλέπω και προβληματίζομαι.

Από καιρό έχω αφήσει τον καναπέ και σχεδόν τέσσερα χρόνια έχω να δω το χαζοκούτι. Τις περισσότερες ώρες περπατάω εδώ κάτω. Βλέπω τις εικόνες μου και προσπαθώ να βρίσκω ανθρώπους. Κάπου εκεί έξω είναι και αυτοί που δεν γνωρίζουν το ίντερνετ, τα κινητά και που παρέα έχουν ίσως κάποιον που θα κάτσει για λίγο μαζί τους, για να μιλήσουν.

Πόσες ταμπέλες μπορεί να βάζει ο καθένας δεν γνωρίζω. Δυστυχώς και εγώ μεγάλωσα εδώ μέσα και άθελα μου βάζω στην σκέψη μου ταμπέλες σε κάποιους. Είναι εύκολο να βάζεις ταμπέλες σε πολλούς, αλλά τόσο εύκολο είναι να κουβαλάς και εσύ κάμποσες πίσω από την πλάτη σου, καρφωμένες από δήθεν φίλους.

Μέσα σε αυτή τη νύχτα θα βάλω και εγώ κάποιες ταμπέλες, έτσι για το γαμώτο. Είδα πρεζάκια τελειωμένα, φθηνές πόρνες, άστεγους, μαύρους, κίτρινους, άσχημους, χοντρούς, πλούσιους, φτωχούς, πεινασμένους, αδύναμους…

Αλλά τι σημασία έχει, αφού μόνο εγώ τα είδα; Η περπατάδα με τις ταμπέλες είναι απόψε, άλλες μεγάλες και άλλες μικρές. Άσχημο να βάζεις ταμπέλες σε άλλους.

Τελικά πολλές ταμπέλες υπάρχουν, αλλά πόσοι άνθρωποι άραγε;

Πάστα Φλώρα