Αρχή...

Κάποτε έμαθες να ζεις με τους ανθρώπους

Όμως χόρτασες να μαθαίνεις χαρακτήρες

Ίσως τα στενάχωρα συναισθήματα σε γοητεύουν πια

Τουλάχιστον δεν απογοητεύουν

Απλά σε δυναμώνουν

Ώρες υπνοβατείς σε άλλους κόσμους

Τώρα πια αναπνέεις αργά

Όπως σταματάει να ουρλιάζει η μέρα στα αυτιά σου

Σταμάτα να κοιτάς το φως

Κρατιέσαι ακόμα από τις κλωστές σου

Όπλο σου οι λέξεις που χρωματίζεις στον καμβά σου

Τέτοιες είναι οι ώρες που κοιτάς τη νύχτα στα μάτια

Άρχισες να ζεις με τα λυπηρά συναισθήματα

Διαβάζεις τη σκέψη του όποιου έρχεται δίπλα σου

Ίσως δε σε καταλαβαίνει πια