Οδός Ονείρων

Αν βρεθείς στο κέντρο της πόλης σου, κάνε μια περπατάδα στην μεγαλύτερη οδό της.

Ήρθε ο Δεκέμβρης και μαζί του έφερε τον χειμώνα και το κρύο.
Είναι η εποχή που ξεκινάνε οι στολισμοί για τα χριστούγεννα και που όλοι οι άνθρωποι φοράνε τις μάσκες της ευτυχίας και της χαράς.

Αν βρεθείς σε αυτή την οδό, παρατήρησε τις ανθρώπινες εκφράσεις, τις λεπτομέρειες των κτιρίων, την αθωότητα των παιδιών και κάποια ζωάκια της πόλης.

Αν ξεκινήσω από τα άψυχα κτίρια θα δω τα αποτυπωμένα καυσαέρια στους τοίχους τσιμέντου και κάπου κάπου βρίσκονται τοποθετημένες επιγραφές διαφημίσεων, για όσους κοιτάζουν ψηλά και διψούν για μια στάλα ουρανό. Οι βιτρίνες στολισμένες σαν παραμύθι έτοιμες να προσελκύσουν κόσμο για να μαζέψουν λεφτά.
Υπάρχουν πολλοί πλανόδιοι πωλητές, προσωπικά αγαπάω αυτούς που πουλάνε βιβλία και σαν ψυχαναγκαστικός θα χαθώ ψάχνοντας τις πιο παλιές εκδόσεις σε συγκεκριμένη λίστα βιβλίων που έχω.

Τώρα θα πω για τα ζωάκια. Κάποιους σκύλους, παιχνιδιάρικα ζώα που αν τους δώσεις αγάπη θα την νιώσουν και θα στην ανταποδώσουν κουνώντας την ουρά τους. Κάποιες γατούλες, τα τρολ των χριστουγέννων. Περιστέρια παντού για να υπενθυμίζουν την ειρήνη και να κουτσουλάνε ότι κινείται (Αν φας κουτσουλιά λένε ότι είναι τύχη. Μεταξύ μας στα τόσα εκατομμύρια ανθρώπων αν έρθει σε εσένα εγώ θα το πω ατυχία ). Για τα σαλιγκάρια δεν θα μιλήσω, γιατί όσες φορές έχω περάσει σε αυτή την οδό έχουν μετακινηθεί μόνο εκατό πλακάκια (λογικά πάνε προς την πλατεία για αλλαγή χρόνου).

Τα παιδιά είναι ότι πιο όμορφο θα συναντήσεις. Τρέχουν, παίζουν, φωνάζουν και πάντα οι γονείς θα είναι αδιάφοροι για αυτά. Οι γονείς δείχνουν κοιμισμένοι μπρος στις βιτρίνες σαν να παρακολουθούν διαφημίσεις στην τηλεόραση. Κάποιοι γονείς, πιο συνειδητοποιημένοι ότι έχουν παιδί, δημιουργούν όμορφες στιγμές. Αγοράζοντας λιχουδιές για να γεμίσουν τις κοιλίτσες των παιδιών ή περιγράφοντας τους μαγικά και ονειρεμένα παραμύθια στο ότι βλέπουν.

Ζευγαράκια όλων των ηλικιών πηγαινοέρχονται και σαν ψυχαναλυτής εντοπίζεις τα ερωτευμένα, τα αγαπημένα και τα ξεθωριασμένα, από συνήθεια στο χρόνο.

Αν φοράς ακουστικά δεν θα ακούσεις έναν κιθαρίστα και πιο κάτω έναν που παίζει σαξόφωνο. Χριστουγεννιάτικες νότες που μπαίνουν στα αυτιά και σε κάνουν να αισθανθείς όμορφα.

Μακριά από τα αδιάφορα βλέμματα των ανθρώπων βρίσκονται και κάποιοι άστεγοι. Αν πραγματικά θελήσεις να μάθεις την ιστορία τους απλά κάνε τους παρέα και μην τους προσπερνάς. Έχουν ανάγκη από ζεστασιά στο μέσα τους, από έναν φίλο. Αν σου αρέσει να ακούς τους άλλους τότε μίλα τους. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που είναι κάλπικοι, αυτοί κάπου προς το βράδυ εξαφανίζονται (δεν αντέχουν το κρύο).

Αυτή η οδός είναι πεζόδρομος, οπότε δεν θα δεις πουθενά αυτοκίνητα. Αν δεν κοιτάς ουρανό και σου αρέσει να κοιτάς κάτω, ελπίζω να μην είσαι ψυχαναγκαστικός με τα πλακάκια που είναι ανόμοια. Προσωπικά προτιμώ να χάνομαι μέσα σε βλέμματα. Κάπως έτσι νιώθω όμορφα. Μου αρκεί ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο.

Θα συναντήσεις πολλά καφέ που θα είναι γεμάτα από παρέες για να ανταλλάσουν νέα ή να δείχνουν το εγώ τους στους άλλους δημιουργώντας όλοι μαζί μια βαβούρα σαν μελίσσι.

Ηρεμία θα βρεις όταν προς το τέλος του πεζόδρομου βάλεις τα ακουστικά σου. Κάπου εδώ έφτασα στο τρένο για πάω προς τις σκέψεις μου.

Δεν ξέρω πόσες διαφορές μπορεί να υπάρχουν στην πόλη σου. Το μόνο που σίγουρα γνωρίζω είναι ότι σε κάθε πόλη υπάρχει μια οδός ονείρων και κάπου τα χριστούγεννα αν κάτσεις να δεις αυτή την οδό θα νιώσεις όμορφα, ζεστά και ανθρώπινα..

Πάστα Φλώρα